احمد کاشانی: آقای هاشمی بگویند من چه جرم و جنایتی مرتکب شده بودم؟

هاشمی در خاطرات سال ۶۵ خود در زمینه دستگیری کاشانی نوشته است: «مراجعه نمایندگان خط راست برای آزادی احمد کاشانی از زندان این روز‌ها زیاد شده است. خود من هم مایلم نجات یابد، ولی کسانی هم مانع می‌شوند.» احمد کاشانی در پاسخ به این سووال که «بنظر شما چه کسی مانع بود؟»، گفت: «من نماینده مردم ایران در مجلس بودم و می‌دانید که تعرض به نماینده مجلس، تعرض به حق حاکمیت ملت ایران محسوب می‌شود. اصل ۸۶ قانون اساسی چنین مقرر می‌دارد: "نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهار نظر و رای خود کاملا آزادند و نمی‌توان آن‌ها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده‌اند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف خود داده‌اند، تعقیب یا توقیف کرد." آقای هاشمی رفسنجانی ریاست قدر قدرت مجلس، اولین نفری بودند که باید از دستگیری و زندانی کردن من جلوگیری می‌کردند. نیازی نبود که دیگران به ایشان مراجعه و خواهان آزادی من شوند. اگر ایشان از انجام این وظیفه مهم و بدیهی عاجر و ناتوان بودند، چگونه پذیرفتند که بر کرسی ریاست مجلس نشسته و علاوه بر سوگند دفاع از قانون اساسی، سوگند اجرای آئین‌نامه مجلس را یاد کنند؟ و در عین عجز و ناتوانی، چگونه پذیرفتند که زیر بار فرماندهی کل قوا در جنگی پر مساله بروند که پای جان عزیز‌ترین فرزندان ملت ایران در میان بود؟ و سپس چگونه حاضر شدند مسوولیت ریاست بر قوه مجریه را به عهده گرفته و سوگند خطیر ریاست جمهوری را یاد کنند؟ جالب است که رئیس جمهور در بخشی از سوگند اصل ۱۲۱ در مجلس چنین می‌گوید من در پیشگاه قرآن کریم سوگند یاد می‌کنم که از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته شده است، حمایت کنم.»

کاشانی افزود: «نماینده مجلس همانند همه شهروندان علاوه بر حق آزادی و دیگر حقوق، از مصونیت مقرر در اصل ۸۶ نیز برخوردار است. چگونه آقای هاشمی رفسنجانی با این همه عجز و ناتوانی هنوز هم داعیه دارند که ملت ایران رسما زمام امور را به ایشان بسپارند؟ ممکن است ایشان مدعی شوند که نه به خاطر ایفای وظایف نمایندگی بلکه به دلیل ارتکاب جرم و جنایت، از سوی وزارت اطلاعات آقای میرحسین موسوی به خانه‌ام هجوم آورده و دستگیر و زندانی کردند. در این صورت، انبوهی از مسائل مطرح می‌شوند که به لحاظ پرهیز از اطاله کلام فقط انتظار دارم که به دو پرسش کوتاه جواب بگویند؛ اول اینکه اگر من مرتکب جرم و جنایتی شده بودم، چرا ایشان مایل به نجات یک مجرم بودند؟ دوم هم اینکه آیا ممکن است که ایشان به عنوان فردی که همیشه در راس قوای کشور قرار داشته، با توجه به اصل قانونی بودن جرم بگویند که من چه جرم و جنایتی مرتکب شده بودم؟ البته اگر ایشان بخواهند می‌توانند که به‌‌ همان اطلاعیه وزارت اطلاعات آقای میرحسین موسوی که پس از زندانی کردن من و حدود ۱۵ تن از افسران شریف ارتش در حال جنگ که از صدا و سیما پخش شد، به عنوان دلیل مجرمیت استناد و مجددا آن را پخش کند.»