۳۵ سال پس از اسارت؛ آیا ۴ دیپلمات ایرانی زنده‌اند؟
گفته‌های شاهد عینی اسارت متوسلیان از سوی خانواده دیپلمات‌ها رد شد
روز ۱۴ تیر ۱۳۶۱ احمد متوسلیان، سیدمحسن موسوی و تقی رستگارمقدم سه دیپلمات ایرانی به همراه کاظم اخوان، عکاس و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، در مسیر طرابلس به بیروت، توسط فالانژیست‌های لبنان به اسارت درآمدند.
حسین امیرعبداللهیان، معاون سابق وزارت خارجه و دبیرکل کنفرانس بین‌المللی حمایت از انتفاضه فلسطین بر اساس مستندات موجود می‌گوید این ۴ دیپلمات ربوده‌شده از تابستان سال ١٣۶١ در زندان رژیم صهیونیستی به سر می‌برند و هیچ سندی دال بر شهادت آنان وجود ندارد. در مقابل سردار عباس برقی، از احمد متوسلیان به عنوان اولین شهید مدافع حرم یاد کرده و گفته «با توجه به خصوصیات و شناختی که من از حاج احمد سراغ دارم او مردی نبود که تن به اسارت بدهد و آرام بنشیند و عاشق مبارزه مستقیم با اسرائیل بود.»
جواد اکبری، معاون وقت سردار متوسلیان نیز دیروز (سه‌شنبه، ۱۳ تیر) در نشست رونمایی از کتاب «احمد متوسلیان هستم» از رفقای حاج احمد پرسیده «برای او چه کرده‌اید که فقط مصاحبه می‌کنید و می‌گویید وی زنده است، آیا می‌توانید این نکته را ثابت کنید؟»
به گزارش خبرگزاری تسنیم، او با اشاره به ادعاهای جدیدی که از سوی عیسی ایوبی مطرح شده، گفت: «در حال حاضر شخصی به نام عیسی ایوبی را مطرح کرده‌اند که ادعاهای وی قابل تأمل است. در این ۳۵ سال وی کجا بوده و چرا تاکنون ادعایی مطرح نکرده بود. حالا ما مستأصل مانده‌ایم که ادعای زنده بودن وی را بپذیریم یا ادعای عیسی ایوبی مبنی بر شهادت وی را قبول کنیم.»
اشاره او به عیسی ایوبی، روزنامه‌نگار فرانسوی ـ لبنانی است که در پاریس اقامت می‌کند و با ۴ گروگان ایرانی در زندان فالانژیست‌ها هم‌بند بود.
او با گفت‌وگوی اسکایپی در برنامه تلویزیونی «راز» خاطراتش را از یک هفته اسارت با سردار متوسلیان نقل کرده و گفته که به ایران خواهد آمد.
اکبری همچنین گفته «سال‌ها پیش سفری به لبنان و دیداری با سیدحسن نصرالله داشتیم. وی از طراحی عملیاتی برایمان گفت که طی آن قرار بود حاج احمد متوسلیان و همراهانش با تعدادی از فرماندهان رژیم صهیونیستی معاوضه شوند اما این کار صورت نگرفت.» او با تاکید بر اینکه اگر فردی از سوی رژیم صهیونیستی به اسارت گرفته شود تقریباً محال است زنده آزاد شود، می‌گوید: «امیدواریم حاج احمد متوسلیان زنده باشد.»
برادر سردار احمد متوسلیان نیز با اشاره به این ادعاهای عیسی ایوبی که «یک روز صبح آمدند و دست‌های ما را بستند، کیسه سر ما کشیدند، بردند بیرون و در کنار ساحل، ما را به یک جایی بستند و بعد من دیدم صدای تیراندازی آمد!»، می‌گوید: «خب آقای دکتر عیسی ایوبی خدا ان‌شاءالله از سر تقصیرات تو و آن‌هایی که تو را جفت‌وجورت کردند و آوردند بگذرد، تویی که با برادر احمد این همه داخل زندان حرف می‌زدی و با برادر احمد بالاترین رابطه را داشتید، نمی‌توانستید در آن لحظه بپرسید که برادر احمد زنده‌ای؟ آنجا که دیگر دست و دهان تو را نبسته بودند و به گفته خودت فقط کیسه سرت کردند! بعد از این همه سال تلویزیون ما با آوردن این فرد می‌خواهد مردم را مسخره کند! خانواده را دق دهد؟»
امیر متوسلیان در گفت‌وگو با سایت «جامعه خبر» از این گلایه می‌کند که «سال ۷۵ یعنی ۱۴ سال بعد از اسارت تازه می‌گویند خب اگر می‌خواهید یک مراسمی، همایشی و یا بزرگداشتی برای حاج احمد بگیرید! این رفتارها چه معنی دارند؟ اگر شما یک شی یا وسیله‌ای را در محلی گم کنید تا دو سه روز اگر دنبالش بگردید به‌طور جدی احتمال پیدا کردنش حدود ۷۰ درصد است. اما اگر گذاشتی و رفتی و بعد از ۱۴ سال خواستی که آن را پیدا کنی دیگر فسیل آن هم به دست شما نمی‌رسد! تنها دولتی که به ما و خانواده آن ۴ دیپلمات حرمت گذاشت و حتی برای تشییع‌جنازه پدر آمد و هیاتی را برای پیگیری حاج احمد تعیین کرد دولت آقای احمدی‌نژاد بود و بعد از آنکه دیگر هیچ!»
او همچنین در گفت‌وگوی دیگری به مصاحبه سال گذشته حسین دهقان، وزیر دفاع اشاره می‌کند و می‌گوید: «وزیر دفاع و آقای محسن رضایی تیرماه سال گذشته گفتند با اسناد و مدارک دقیق می‌دانیم که این دیپلمات‌ها زنده هستند. اما انتظار می‌رفت احترامی به خانواده دیپلمات‌ها گذاشته شود و بخشی از اسناد و مدارک و ادله که برای زنده بودن آن‌ها مطرح می‌کردند عنوان شود تا دل خانواده‌ها قدری آرام بگیرد. روز ۱۴ تیر سال گذشته تلفنی به سردار دهقان گفتم حقش بود امروز که ۱۴ تیرماه و سالروز ربوده شدن حاج احمد متوسلیان است به مادر ما که در بیمارستان بستری شده، یک سری می‌زدید. ایشان گفت: انشاالله هماهنگ کنید خدمت حاج خانم می‌رسیم؛ که البته متاسفانه از ایشان خبری نشده است. گفتم: سردار لااقل خانواده‌ها را در جریان این گزارشاتی که تهیه کرده‌اید می‌گذاشتید.»
حسن اخوان، برادر کاظم اخوان، یکی دیگر از دیپلمات‌های ربوده شده در لبنان در نامه‌ای که به مناسبت سی‌و‌پنجمین سالگرد اسارت آن‌ها نوشته، از وزیر دفاع و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام پرسیده «این ۳۵ سال چرا این‌ها را نگفتید؟ چرا در ۳۵ سال گذشته کسی به این شکل موضوع را پیگیری نکرده است؟ مشکل آن‌ها در چیست؟ اگر با توجه به اظهارت فوق هم اکنون پرونده از حالت امنیتی خارج شده پس واضح و شفاف با خانواده‌ها در مورد سرنوشت عزیزانشان صحبت کنید. اگر آنان را محرم بدانید دیگر کسی نمی‌تواند انگ امنیتی به پرونده بزند و آن را در هاله‌ای ابهام قرار دهد.»
در این نامه که خبرگزاری تسنیم منتشر کرده، آمده است: «پس از سپری شدن سال‌ها، پرونده دیپلمات‌های ربوده شده ایرانی از چه جایگاه امنیتی برخوردار بوده و هست، در بسیاری از کشورها بخشی از اسناد در حوزه سیاست خارجی پس از مدت زمان مشخصی از طبقه‌بندی محرمانه خارج و در دسترس عموم قرار می‌گیرد. این اسناد بر اساس قوانین و مقررات در اختیار پژوهشگران قرار داده می‌شود. اسراری که زمانی برای حفظ حاکمیت ضروری بوده اما با گذشت زمان آن حساسیت وجود ندارد و قانونگذار مانع از دسترسی عموم به این اسناد نشده است.»
در این باره فرزند یکی دیگر از دیپلمات‌های ربوده شده ایران در لبنان می‌گوید: «پس از ۳۵ سال هنوز نمی‌توان با قطعیت در خصوص زنده و یا شهید بودن دیپلمات‌هایمان سخنی گفت. راه به نتیجه رسیدن این پرونده اقدام اطلاعاتی - امنیتی است.»
سید رائد موسوی، فرزند سید محسن موسوی به خبرگزاری مهر گفته است: «این پرونده الان به یک پرونده راکدی تبدیل شده که تنها در زمان سالگرد این مسئله به آن اشاره می‌شود.»
به گفته او «قریب به ۱۰۰ درصد روایت‌های مختلف سناریویی که برای شهادت دیپلمات‌های ما متصور است حاکی از این مسئله است که در همان روز اول چهار دیپلمات ما به شهادت رسیده‌اند، به این معنا که مبنای آن روایت‌ها البته با تأیید و صحت سناریوی شهادت بر این نکته است که آن‌ها در همان روز اول شهید شده‌اند. اما اگر ما به هر دلیلی بتوانیم اثبات کنیم که آن‌ها روز اول را به روز دوم رسانده‌اند با قاطعیت می‌توانیم بگوییم تاکنون زنده هستند. چند سال پیش در ملاقاتی که با رئیس مجلس لبنان آقای نبیه بری داشتم ایشان به این مسئله اشاره کرد که همان روزی که این اتفاق افتاد او در کنار بشیر جُمیل قرار داشت که رئیس همان گروهی بود که دیپلمات‌ها را ربوده بودند و از او می‌خواهد این مسئله را پیگیری کند و جُمیل همان جا تماس می‌گیرد برای پرس‌و‌جو. آقای بری می‌گوید که در آن مقطع زمانی بشیر قصد داشت که رئیس‌جمهور لبنان شود یعنی به لحاظ سیاسی، شرایط خاصی را برای خود در نظر داشت و نمی‌خواست این مسئله که اتفاق افتاده برای او هزینه‌ساز شود. بری به من این‌طور توضیح داد که جمیل در پاسخ به این خواسته من گفت که دیر این مسئله را مطرح کردی چرا که این اتفاق از دست ما خارج شده، به نظر آقای بری این گفته جمیل دو معنا دارد یا اینکه آن دیپلمات‌ها شهید شده‌اند و یا اینکه آن‌ها به دست گروه دیگری افتاده‌اند که از حوزه اختیار جمیل و گروه تحت اختیار او خارج است. آقای بری به نقل از یکی از دوستانش که بنا به گفته خود او بسیار هم به وی اعتماد دارد، به من گفت که آن فرد ۱۰ روز پس از ربایش چهار دیپلمات ایرانی توسط نیروهای وابسته به اسرائیل بازداشت می‌شود و دیپلمات‌های ما را در زندانی که اسیر شده بود، زنده دیده است و البته این مساله به پنج سال پیش برمی‌گردد. بنابراین در خصوص سناریوی زنده ماندن دیپلمات‌های ایرانی چنین مباحثی هم مطرح است اما همچنان که در خصوص مسئله شهادت آن‌ها هم نمی‌توان استنادی داشت، در این سناریو هم چنین است.»
موسوی نیز به ادعاهای عیسی ایوبی واکنش نشان داده و تاکید کرد: «دو سال پیش از این برنامه دیدار داشتم و جزئیاتی که وی پیرامون شخص پدرم و اطلاعاتی که از خانواده ما داشت، اماکنی که نقل می‌کند و همچنین برخی اتفاقات از بدو دستگیری آن‌ها تا به آنجا که وی می‌گوید آن‌ها را دیده است، با اطلاعاتی که ما داریم همخوانی ندارد و در تناقض است. بنابراین از نظر من اطلاعات این فرد با واقعیات منطبق نیست و تبعاً نمی‌تواند قابل استناد باشد.»
به رغم اینکه محسن رضایی، فرمانده اسبق سپاه معتقد به زنده بودن متوسلیان است، یحیی رحیم صفوی فرمانده سابق سپاه بعید می‌داند او اکنون در قید حیات باشد. او امروز گفته «حاج احمد متوسلیان انسانی بود که دارای یک روحیه شجاعانه و تسلیم‌ناپذیر بود از این رو بنده بعید می‌دانم که تن به اسارت داده باشد.»
حجت‌الاسلام موسی فخر روحانی، سفیر وقت ایران در لبنان سال گذشته در گفت‌وگو با «تاریخ ایرانی» ابراز اطمینان کرد که هیچ کدام از دیپلمات‌های ایرانی به شهادت نرسیده‌اند «چون زنده را هر وقت می‌توان کشت ولی مرده را نمی‌توان زنده کرد.»
اما محمدعلی مهتدی، رئیس دفتر وقت صداوسیما در بیروت در میزگردی که «تاریخ ایرانی» با حضور عوامل فیلم «ایستاده در غبار» و سردار اسماعیل کوثری فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)، سردار محمد درودیان،پژوهشگر جنگ ایران و عراق و غلامعلی خوشرو، نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد برگزار کرد، گفت: «درباره پیگیری پرونده، شیخ موسی فخر روحانی سفیر وقت ایران در بیروت هر طرحی که برای شناسایی سرنوشت و آزادی ربوده‌شدگان ریختم را خنثی می‌کرد.»
او افزود: «حاج احمد پاسپورت دیپلماتیک عباس عبدی مسئول امنیتی سفارت ایران در بیروت را به همراه داشت. خب ایشان را باید چگونه معرفی می‌کردیم؟ برای وزارت خارجه لبنان نوشتم ربوده‌شدگان سید محسن موسوی کاردار ایران، احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت ایران، کاظم اخوان فیلمبردار خبرگزاری جمهوری اسلامی و تقی رستگارمقدم راننده هستند. غافل از اینکه حاج احمد پاسپورت خودش را نداشت و با نام عبدی معرفی شده بود که ما این را بعداً متوجه شدیم و قرار شد اعلام نکنیم.»
درودیان نیز در این میزگرد گفته بود: «کمیته‌ای درباره اسرای ایرانی در شورای عالی امنیت ملی به ریاست آقای علی ربیعی (عباد) تشکیل شده بود. در آن دوره برادر آقای موسوی پیگیر اخبار و جزئیات جدید پرونده بود. کسی که مسئول پرونده بود می‌گفت این اسرا شهید شده‌اند. به گفته او، ما آلمانی‌ها را واسطه کردیم که از اسرائیلی‌ها درباره وضعیت این اسرا خبر بگیرند اما آن‌ها خبری نداشتند. یکی از احتمالات ربایش هیات ایرانی ارتباطش با پرونده رون آراد است. اسرائیل این ایرانی‌ها را برای مبادله می‌خواست اما یک سیگنال طی این مدت نیامده است. هیات ایرانی برای اسرائیلی‌ها ارزش اطلاعاتی خیلی زیادی داشت. در رسانه‌های ایران هم اعلام شده بود و آن‌ها هم خبر داشتند که ایرانی‌ها رفتند به لبنان. روزی که هیات ایرانی ربوده شد درست یک ماه از ورود آن‌ها به سوریه می‌گذشت. پس باید کاری که حاج احمد کرد؛ آن‌ها را مجبور به درگیری کرده باشد که کشته شوند. وگرنه این‌ها ارزش اطلاعاتی زیادی داشتند که چرا ایرانی‌ها آمدند و دنبال چه چیزی هستند؟»
۳۵ سال پس از ربودن این ۴ دیپلمات ایرانی، به نظر می‌آید که آنچه شاهد عینی اسارت آن‌ها در برنامه «راز» گفت هم نتوانست راز او را آشکار کند و البته این فراز از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدای سپاه در ۲۵ آذر ۱۳۷۵ منتشر شده که «نگویید شهید؛ ما منتظریم حاج احمد متوسلیان برگردد.»
در همین باره بخوانید:
نظر شما :