بازگشایی بالکنی که تابوی فاشیسم ایتالیا بود
به گزارش روزنامه دیلی‌تلگراف، در سال ۱۹۴۰ موسولینی با حضور در این بالکن برای هواداران خود که تی‌شرت‌های سیاه به تن کرده بودند، سخنرانی و رسما آغاز جنگ علیه بریتانیا را اعلام کرد.
مقامات ایتالیا برای چندین دهه بود که این بالکن را به دلیل اینکه یادآور گذشته زشت تاریخی ایتالیا بود از دید عموم پنهان کرده بودند. اما یکی دیگر از دلایل پنهان کردن این یادبود تاریخی، ترسی بود که مقامات ایتالیا از تبدیل آن به فضایی مقدس برای فاشیست‌های امروزی بر جای مانده از آن دوران داشتند. مقامات دولتی ایتالیا سعی کرده بودند تا با آویزان کردن یک پرده تیره بزرگ به درب ورودی بالکن و شلوغ کردن آن با تعدادی میله پرچم و سیستم تهویه هوا، مانع از توجه عموم به این نقطه و اهمیت تاریخی آن شوند.
"فرانچسکو گیرو"، یکی از مقامات رسمی شورای میراث فرهنگی شهر رم می‌گوید: این میراث برای مدت‌های زیادی به حال خود رها شده بود. اما این وضعیت دیگر ادامه پیدا نخواهد کرد. درحقیقت این بالکن یادآور خاطرات تلخ موسولینی و حتی پیش از آن است. اما این خاطرات در حال حاضر تا حد زیادی محو شده‌اند.
فرانچسکو می‌افزاید: شاید اکنون زمان آن رسیده تا به این تابوی قدیمی پایان داده شود. چرا که این بالکن تاریخی تنها مربوط به دوره موسولینی نبوده و پیش از آن نیز وجود داشته و نمایانگر حافظه تاریخی ایتالیا است.
در زمان جنگ جهانی دوم با اینکه موسولینی متحد آلمان بود، اما هیتلر چندان به ایتالیایی‌ها اطمینان نداشت، به همین دلیل گروهی از سربازان خود را در رم و شمال ایتالیا مستقر کرد. موسولینی نیز هیچ مقاومتی در مقابل این عمل هیتلر نشان نداد. همین امر باعث شد تا مردم ایتالیا به موسولینی بدبین شوند و متوجه این موضوع شوند که او تنها گوش به فرمان هیتلر است. حتی عده‌ای از اعضای حزب فاشیست ایتالیا نیز به او معترض شدند. سرانجام با اشغال جزیرهٔ سیسیل به دست متفقین در سال ۱۹۴۳ و ورود آنها به جنوب ایتالیا، موسولینی از قدرت عزل و سریعا دستگیر شد. اما به دستور هیتلر نیروی هوایی آلمان توانست موسولینی را فراری دهد و وی را به آلمان بردند تا با هیتلر ملاقات کند.
در روز ۱۲ سپتامبر سال ۱۹۴۳ میلادی، جهان با حیرت از ماجرای نجات و فرار بنیتو موسولینی از بازداشت خانگی در منطقه دست نیافتنی "لانه عقاب" در کوه "گران ساسو" توسط یک گروه کماندویی اس. اس به فرماندهی سروان "اوتو اسکورزنی" آگاه می‌شود. هیتلر از او خواست تا به شمال ایتالیا که در اشغال نیروهای آلمانی بود برگردد و ارتش از هم پاشیدهٔ ایتالیا را باسازی کند، با اینکه موسولینی از نتیجهٔ جنگ در هراس بود ولی قبول کرد. اما سرانجام موسولینی در پایان جنگ جهانی دوم در حالی که به اتفاق معشوقه‌اش در حال فرار از ایتالیا بودند در مزرعه‌ای توسط پارتیزان‌های ایتالیایی دستگیر شده و در همان‌جا به همراه سایر همراهانشان که از مقامات حکومت فاشیستی بودند، پس از محاکمه صحرایی به اعدام محکوم شدند و در ۲۸ آوریل ۱۹۴۵ تیرباران شدند.
جسد موسولینی و معشوقه‌اش در "پیازا لورتو" در میلان، برای نمایش عمومی با قلاب‌های مخصوص آویزان کردن گوشت در قصابی‌ها، به صورت وارونه، از سقف یک ایستگاه پمپ بنزین آویخته شده و به وسیله مردم شهر سنگباران شد. هدف از این عمل هم ناامید کردن فاشیست‌ها از ادامه جنگ و هم گرفتن انتقام از نیروهای محور که بسیاری از پارتیزان‌ها را به همان شیوه اعدام کرده بودند، محسوب می‌شد.
نظر شما :