باستانی پاریزی در نکوداشت منوچهر ستوده: تاریخ و جغرافیا را بیهوده از هم جدا کردند

به گزارش خبرگزاری ایسنا، این استاد ۱۰۰ سالهٔ جغرافیای تاریخی که در مراسم نکوداشتش سخن می‌گفت، با تشکر از برگزاری این مراسم، سخنانش را با خواندن بیتی از سعدی آغاز کرد: صاحبا عمر عزیزست غنیمت دانش/ گوی خیری که توانی ببر از میدانش/ چیست دوران ریاست که فلک با همه قدر/ حاصل آنست که دائم نبود دورانش.

او در توضیح این غزل گفت: این غزل توجه ما را به عمر جلب می‌کند، عمری که خداوند در اختیار ما قرار داده و ما را صاحب این ساعات کرده است. باید بتوانیم از آن استفاده کنیم. باید تمام دقایق و ساعات عمر خود را صرف کارهای مفید کنیم. وقت تلف نکنیم تا به جایی برسیم. این دقایق باید هم برای خود فرد و هم برای دیگران مفید باشد وگرنه فایده‌ای ندارد. عمر، سرمایه‌ای است که خداوند در اختیار ما قرار داده است و نباید این سرمایه را با عشرت و نوش بگذرانیم. کسی عمرش را با عشرت و نوش می‌گذراند و کسی دیگر آن را صرف نوشتن کتاب «احسن التقاسیم» می‌کند که کتابی ارزشمند و قابل تحسین است.

این استاد پیشکسوت جغرافیای تاریخی ادامه داد: تا جایی که می‌توانیم باید از دقیقه‌های خود استفاده کنیم و آن را بیهوده نگذرانیم. هدفم از گفتن این سخنان این بود که خانم‌ها و آقایان را تشویق کنم که ادامهٔ روش من را بگیرند و از دقایق و ساعات خود استفاده کنند.

مراسم نکوداشت مقام علمی استاد ۱۰۰ سالهٔ جغرافیای تاریخی ایران دیروز (۱۹ آذرماه) در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار شد. در این مراسم، اساتید پیشکسوتی مانند دکتر مظاهر مصفا، دکتر امیر بانو کریمی، دکتر شیرین بیانی، دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی و جلیل تجلیل حضور داشتند.

در این برنامه، بخش‌هایی از مستند «خون است دلم برای ایران» دربارهٔ زندگی استاد منوچهر ستوده پخش شد که در آن، تصاویری از استاد ستوده به نمایش درآمد که روی تخته سیاهی می‌نوشت: خون است دلم برای ایران.

در بخشی از این مراسم، استاد محمدابراهیم باستانی پاریزی با تشویق ممتد و پرشور حاضران روی سن رفت و با تقدیر از دانشجویانی که این مراسم را برای استاد منوچهر ستوده برگزار کردند، گفت: همت و مردانگی این دانشجویان ارزش دارد. ما سعادت این را داشتیم که در چند ماه اخیر در مراسم بزرگداشت دو استاد ۱۰۰ ساله، یعنی پرفسور رضا - استاد دانشگاه فنی - و استاد منوچهر ستوده - استاد دانشگاه ادبیات دانشگاه تهران - شرکت کنیم.

او افزود: منوچهر ستوده جغرافیای تاریخی درس می‌داد. تاریخ و جغرافیا خواهر و برادر دوقلو هستند و بیهوده آن‌ها را جدا کردند. این دو با هم پیوستگی دارند. تاریخ را بدون شناخت جغرافیا نمی‌توان درست درک کرد. مزیت دکتر ستوده این بود که می‌خواست تمام ایران را ببیند، عکس بیندازد و بر مبنای آن، نظرش را در کلاس بگوید. دکتر منوچهر ستوده همراه سه چهار نفر بار‌ها از تهران پیاده به سمت مازندران یا گیلان رفت.

باستانی پاریزی در میان سخنان خود، نقل قول‌های شیرینی را از بزرگان ایران بیان کرد که با استقبال دانشجویان روبه‌رو شد.

در ادامهٔ این مراسم، استاد پیشکسوت مظاهر مصفا با تشویق ممتد و پرشور حاضران روی صحنه رفت و شعری را که برای منوچهر ستوده گفته بود خواند. او هنگام پایین آمدن از روی سن مورد تشویق حاضران قرار گرفت و در پاسخ، عصایش را چرخاند.

در بخشی از این مراسم، الفتی و مهرنگ کوفگر، تک‌نوازان موسیقی سنتی هر کدام جداگانه قطعه‌ای موسیقی نواختند.

در ادامه، دکتر شیرین بیانی - از دیگر اساتید پیشکسوت دانشگاه تهران - با تشویق پرشور حاضران روی صحنه رفت و متنی را که برای دکتر ستوده تنظیم کرده بود خواند. در بخشی از این متن آمده است: تاریخ و جغرافیا پیوند ناگسستنی دارند. دکتر ستوده بیش از دو سوم عمر پرمایهٔ خویش را برای جغرافیای تاریخی گذراند. جغرافیا و تاریخ لازم و ملزوم یکدیگرند.

او افزود: کویری، کوهستانی، دریایی، بودن یا نبودن، شهری یا روستایی بودن یا نبودن در شخصیت افراد موثر است. منوچهر ستوده روند تاریخی دوران‌های گوناگون را با یاری گرفتن از جغرافیا بررسی کرد. استاد جاده‌های پرپیچ و خم را گذراند، گام به گام، شهر به شهر، روستا به روستا تا واقعه را در دل مکان ببیند و نتایج مطالعات ارزشمند خود را در اختیار ما پژوهشگران قرار دهد تا در گوشهٔ دنج خود بنشینیم و از نتایج زحمات ایشان بهره ببریم.

در بخشی از این مراسم که انجمن علمی گروه تاریخ دانشجویان دانشگاه تهران آن را برگزار کرده بود، یک گروه موسیقی سنتی چند قطعه موسیقی محلی متعلق به مازندران را نواخت.

در پایان این مراسم، جمعی از استادان پیشکسوت از جمله محمدابراهیم باستانی‌ پاریزی، مظاهر مصفا، شیرین بیانی، امیربانو کریمی و جلیل تجلیل روی صحنه رفتند و از منوچهر ستوده با اهدای لوح‌ها و هدایایی تقدیر شد.