تصمیم لینکلن برای انتقال بردگان سیاه‌پوست به مستعمرات انگلیس

به گزارش روزنامه دیلی تلگراف، اسناد آرشیو ملی انگلیس در ارتباط با این تصمیم لینکلن، اخیرا در کتابی تحت عنوان" کوچ پس از آزادی: لینکلن و جنبشی برای اسکان دوباره سیاهان" به قلم "فیلیپ مگنس" و سباستین پیج" منتشر شده است. در زمان لینکلن سیاست‌مداران آمریکایی اعتقادی به زندگی مشترک سیاه‌پوستان همراه با سفید پوستان نداشتند. مگنس و پیج در بخشی از کتاب خود نوشته‌اند پس از آنکه لینکلن دستور آزادی سه میلیون برده در سال 1863 را صادر کرد، بلافاصله برای انتقال و اسکان بردگان آزاد شده در مناطقی که امروزه به "بلیز" و "گویان" معروفند، برنامه‌ریزی ویژه‌ای کرد. لینکلن به مقامات رسمی بریتانیا دستور داد تا شرایط زندگی تازه‌ای را برای این صدها هزار سیاه پوست آمریکایی فراهم آوردند.

آبراهام لینکلن که شانزدهمین رئیس‌جمهور آمریکا بود، به عنوان نخستین رییس‌جمهور از حزب جمهوریخ‌واه آمریکا انجام وظیفه کرد. او به تاریخ برده‌داری در آمریکا خاتمه داد و ایالات متحده را با نظارت بر مسایل مربوط به جنگ در طی جنگ داخلی آمریکا پا برجا نگه داشت.

لینکلن می‌بایست برای حفظ آمریکا، برده‌داری را لغو می‌کرد و این کار را با اعلامیه آزادی بردگان و متمم سیزدهم قانون اساسی ایالات متحده به انجام رساند. او شخصا مسئولیت بازسازی را به عهده گرفت. جمهوریخواهان تندرو که طرفدار سیاست‌های سختگیرانه‌تر بودند با او به مخالفت برخاستند. در آن دوره جمهوری خواهان تندرو او را به دلیل عملکرد کندش در خاتمه دادن به برده‌داری و عدم اعمال خشونت کافی نسبت به مناطق اشغال شده جنوبی به باد انتقاد گرفتند.

لینکلن از آغازین ماه‌های زمامداری‌اش گرچه با نظام برده‌داری مخالفت نمی‌ورزید، اما به سرعت دریافت که جنگ داخلی در کشورش، نمی‌تواند بدون آزادی برده‌ها به سرانجامی مطلوب برسد. او از یک سو با مخالفت جمهوریخواهان تندرو مواجه بود و از سوی دیگر باید تلاش می‌کرد تا دموکرات‌های طرفدار صلح را با خود همراه کند. تلاش‌های وی برای یافتن راهی میانه در سال ۱۸۶۴ به ثمر نشست و وی برای بار دوم سمت ریاست‌جمهوری در کشورش را بر عهده گرفت.