آرشیو اسناد نسل کشی رواندا باز شد

تاریخ ایرانی: آرشیو اسناد جدید نسل کشی سال 1994 رواندا در کیگالی پایتخت این کشور برای بازدید عمومی باز شد.

به گزارش سی ان ان، ساختمان جدید آرشیو بر روی سراشیبی قبرستان بزرگی قرار گرفته است که پس از کشتار سال 1994 بیش از 250 هزار رواندایی در آن جا دفن شدند.این آرشیو که شامل اجسام فیزیکی برجای مانده از این واقعه،1500 مدرک سمعی و بصری و بیش از 200 هزار سند و تصویر و عکس از بازماندگان و مرتکبان این نسل کشی است که هم به صورت آن لاین و به صورت حضوری برای بازدیدکنندگان باز است.

"کمیسیون ملی  مبارزه با نسل کشی دولت رواندا" با همکاری بنیاد "ایجیس"AEGIS) ) در انگلیس این پروژه را از سال 2003 میلادی آغاز کردند."فردری موتونگوها"،مدیر مرکز یادبود نسل کشی کیگالی در رابطه با بازگشایی این آرشیو برای عموم می گوید: در اختیار داشتن چنین آرشیوی بسیار ارزشمند است.در دو دهه قبل ما مدام در حال مبارزه با منکران این نسل کشی بودیم.

وی افزود: به عنوان یکی از بازماندگان این نسل کشی،انکار کردن چنین حادثه بزرگ تاریخی بسیار دردناک بود.اینکه چه اتفاقی برای تو،خانواده و اطرافیانت رخ داده و دیگران به سادگی آن را انکار می کنند.چنین آرشیوی به ما این اطمینان را می دهد که حداقل مدارکی را برای اثبات این حادثه دردناک در اختیار داریم.

برگزارکنندگان این برنامه معتقدند که تدارک چنین آرشیو جامعی برای افرادی چون "موتونگوها" که یک توتسی بوده و مادر، چهار خواهر و 60 تن از اقوام خود را در این نسل کشی از دست داده اند، فضایی را ایجاد خواهد کرد تا از طریق این آرشیو درباره نسل کشی با جهانیان ارتباط برقرار کنند.

"یوس کامورنسی" مدیر این بایگانی می گوید: گرچه آرشیو تهیه شده تا حدی معمولی به نظر می رسد اما هدف ما این بود تا اسناد به سهولت در اختیار تمامی کسانی قرار گیرد که قصد دارند تا درمورد این حادثه دردناک تاریخی اطلاعات کسب کرده و یا تحقیقی را انجام دهند.

نسل‌کشی رواندا در سال ۱۹۹۴ به دنبال سقوط هواپیمای حامل "جونال هابیا ریمانا" رییس جمهور وقت رواندا در نزدیکی کیگالی پایتخت این کشور به وقوع پیوست. قوم "هوتو" در رواندا این عمل را به قوم "توتسی" نسبت داد. همین امر به آغاز درگیری‌های شدید میان این دو قوم انجامید که به کشتار حدود ۸۰۰ هزار توتسی رواندایی و هوتوهای میانه رو در ۱۰۰ روز توسط هوتوهای تندرو منجر شد. سازمان ملل درابتدا از پذیرش این رویداد به عنوان نسل‌ کشی خوداری کرد و به شدت مورد انتقاد رسانه‌های جمعی قرار گرفت.این واقعه منجر به بحث‌هایی برای تغییر در ساختار سازمان ملل به منظور برخورد سریع با نسل‌ کشی گردید.

با آغاز این  نسل کشی هشتصد هزار تن بنا به آمار سازمان ملل و یا یک میلیون و هفتاد و یک هزار نفر بر اساس آمار دولت رواندا از قوم برتر توتسی و هوتوهای میانه رو که از پیروی دستورات هوتوهای تندرو ممانعت کرده بودند،کشته شدند. بیشتر قربانیان مردان، زنان، کودکان و نوزادانی بودند که توسط همسایه‌ها، همکاران و دوستان سابق خود کشته می شدند،رادیو رواندا آن زمان به طور مداوم هوتوها را تشویق به قتل عام توتسی‌ها می کرد. روزانه ۱۰۰۰۰ نفر و ساعتی ۴۰۰ نفر و دقیقه‌ای ۷ نفر کشته می شدند.

در حدود 250 هزار تا 500 هزار زن و دختر توتسی در این مدت مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند. بسیاری از آنها از روی عمد توسط مردان مبتلا به ایدز مورد تجاوز قرار گرفتند . اکنون بسیاری از زنان زنده مانده از نسل کشی در کشور رواندا مبتلا به ایدز هستند.