خاطرات امین‌الله رشیدی و منصور نریمان از تقی روحانی

***

صدایی بم و رسا داشت

امین‌الله رشیدی*

من مرحوم «تقی روحانی» را از‌‌ همان زمان که در سال ۱۳۲۷ به رادیو آمدم، می‌شناسم. آن زمان که ابتدا رادیو تهران نام داشت و از سال ۱۳۳۵ که عنوان رادیو ایران به خود گرفت. در آن زمان دو گوینده از دیگران، نامی‌تر بودند. یکی جناب رضا سجادی که خداوند ایشان را حفظ کند و دیگری مرحوم روحانی. ایشان به واقع صدایی بَم و البته رسا داشت و آنگاه که لب به سخن می‌گشود همه شنوندگان، سراپا گوش می‌شدند. اما متاسفانه در این ۳۰ سال اخیر، به سبب اتفاقات ناگواری که برایش رخ داد، قدرت تکلم خود را از دست داده بود. البته به لطف آقای شاهرخ نادری، در جلساتی که با دوستان قدیم داشتیم، گاهی به این جلسات آورده می‌شد و به سختی چند کلمه نامفهوم را بر زبان می‌راند. به‌هرروی ایشان به دلیل همین مشکل، همه این سال‌ها را در گمنامی گذراند. امیدوارم خداوند ایشان را در میان رحمت واسعه خود قرار دهد.

* خواننده سابق برنامه گلها و رادیو ایران

***

خاطرات خوش جمعه‌ها در رادیو

منصور نریمان*

حدود سال ۱۳۴۲ بود که از مشهد به تهران آمدم. در آن زمان بود که با مرحوم «تقی روحانی» آشنایی پیدا کردم. البته از آنجا که در بخش موسیقی رادیو بودیم ارتباط چندانی با یکدیگر نداشتیم و بیشتر در روزهایی که به رادیو می‌آمدم، ملاقات‌هایی داشتیم. اما دقیق به یاد دارم که صدایی خاص داشت. یعنی وقتی جمعه‌ها از ساعت هشت تا ۱۲ برنامه شما و رادیو را اجرا می‌کرد، همه از این بابت خوشحال بودند و پای رادیو‌هایشان میخکوب می‌شدند که من هم از این دوران که ایشان را می‌دیدم، خاطرات خوشی دارم و از آن لذت می‌بردم. البته هرگاه که مناسبت‌های ملی و میهنی هم بود، عموما اجرای برنامه‌های رادیو بر عهده ایشان بود زیرا به واقع صدایی حماسی داشت. اما متاسفانه به دلیل بلاهایی که بر سرش آوردند، ۳۴ سال گذشته را افلیج و بی‌تکلم سپری کرد و واقعا همه ما به عنوان همکاران قدیمی‌اش - حتی دورادور- از این بابت متاثر بودیم. اما به‌هرحال از این درد و غم راحت شد و ان‌شاءالله که خداوند ایشان را رحمت کند.

* پدر عود ایران و نوازنده سابق رادیو ایران

منبع: روزنامه بهار