مجسمه یلتسین در زادگاهش نصب شد

یکاترینبورگ، مرکز استان سوردلوفسک، محل تولد یلتسین و یکی از شهرهای مهم روسیه در بخش مرکزی این کشور است که به‌عنوان مرکز صنعتی و فرهنگی ناحیه فدرالی اورال شناخته می‌شود. این شهر به نام شهر محرمانه در تاریخ شوروی معروف است زیرا مقامات حکومتی بسیاری از صنایع نظامی خود را در این شهر بنا کرده بودند. این نخستین بار بعد از اتحاد جماهیر شوروی است که روس‌ها مجسمه یک شخصیت سیاسی‌ را در یکی از شهرهای این کشور مستقر می‌کنند. به گزارش بی. بی. سی این اقدام مقامات روسیه به مناسبت هشتادمین سالروز تولد نخستین رییس‌جمهور فدراسیون روسیه صورت گرفته است.

اگرچه دیمیتری مدودف، رییس‌جمهور روسیه در مراسم پرده‌برداری از این مجسمه حضور داشت اما این اقدام دولت برای مردم این کشور تا حدودی عجیب و متناقض جلوه کرده است، چرا که تا چند هفته پیش تلویزیون دولتی روسیه مدام به افشای جرایم مرتبط با دوره ریاست جمهوری یلتسین می‌پرداخت اما ناگهان در هفته اخیر سیاست‌های خود را در حمایت از یلتسین با پخش فیلم‌های مستند از وی و پرده برداری از مجسمه او در شهر محل تولدش تغییر داد. همسر رییس‌جمهور سابق روسیه می‌گوید از اینکه مجسمه و یادبود همسرش در محل زادگاه وی قرار گرفته است بسیار خوشحال است.

بوریس نیکولایویچ یلتسین در سال ۱۹۹۱، اندکی پیش از فروپاشی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به ریاست جمهوری روسیه انتخاب شد که در فروپاشی حکومت کمونیستی نقش موثری داشت. برای اولین بار در دوران یلتسین بود که روسیه دموکراسی را تجربه کرد.

 بوریس یلتسین در آغاز فعالیت‌های سیاسی خود ابتدا به عضویت حزب کمونیست درآمد و سلسله مراتب حزبی را پیمود تا به دبیری شعبه حزب در "سوردلوفسک" رسید. در سال 1985 میخاییل گورباچف آخرین رهبر شوروی، یلتسین را به پایتخت دعوت کرد تا مسئولیت حزب در مسکو را بر عهده گیرد و با فساد مبارزه کند.

یلتسین با رفتارش نشان داد که رهبر مقتدری است که از افراد قدیمی حزب هم قوی‌تر عمل می‌کند. شایستگی‌های مدیریتی یلتسین موجب حسادت هایی نسبت به وی شد تا آنجا که خود گورباچف نیز روابطش را با او به هم زد. یلتسین در سال 1988 از دفتر سیاسی حزب (پولیت بورو) کناره گیری کرد و دو سال بعد نیز از حزب خارج شد. با فروپاشی شوروی محبوبیت مردمی او بالاتر رفت و در سال 1991 نخستین رییس‌جمهور در تاریخ روسیه شد که با رای مردم به قدرت رسید.

در اوت 1991 بود که محافظه کاران تندرو اقدام به کودتا علیه گورباچف کردند. یلتسین که در راس لیبرال‌ها قرار گرفته بود، گورباچف را به قدرت بازگرداند. اما با این حال حزب کمونیست تعطیل شد و اتحاد شوروی تا پایان سال از بین رفت و در آن زمان بود که یلتسین رئیس جمهور شد. اما با این حال دو سال بعد مجلس روسیه درگیر بحران شد. در سال 1993 انتخابات جدید برگزار شد و مخالفان یلتسین به نشانه اعتراض در مجلس بست نشستند. یلتسین دستور حمله سربازان را به درون مجلس صادر کرد. اما همزمان با برقراری نظم، اعتبار و محبوبیت وی لطمه اساسی دید. علی رغم تمامی این مسایل در دوره یلتسین اقتصاد کشور رو به بهبود گذاشت اما یلتسین با ناآرامی های خونبار چچن روبه رو شد. ناامنی هم در سراسر کشور شدت گرفت. در این بحبوحه کمونیست‌ها هم دوباره قدرت گرفتند. یلتسین در سال ۱۹۹۴ دستور لشکرکشی به چچن را صادر کرد، کاری که بعدها موجب پشیمانی او شد. با این حال انتخابات 1996 که برگزار شد به پیروزی دوباره یلتسین انجامید. اکثریت مردم خواهان ادامه مسیر روسیه به سوی دموکراسی بودند.

جانبداری بوریس یلتسین از برقراری دموکراسی در روسیه و کمک وی به این روند، از او در میان کشورهای غربی که خواهان فروپاشی شوروی بودند، یک چهره دموکرات ساخت. وی تا سال 1999 ریاست جمهوری فدراتیو روسیه را بر عهده داشت.رییس جمهور یلتسین در تاریخ ۳۱ دسامبر سال ۱۹۹۹ از قدرت کناره گیری کرد و اداره امور کشور را به ولادیمیر پوتین که در آن زمان رییس اداره اطلاعات و امنیت روسیه (کا گ ب) بود، سپرد. در تاریخ ۲۳ آوریل ۲۰۰۷، کاخ کرملین، خبر درگذشت یلتسین بر اثر بیماری قلبی را در اختیار رسانه‌های روسیه گذاشت.

او در هنگام مرگ، هفتاد و شش ساله بود. یلتسین در پایان حکومت هشت ساله خود محبوبیت‌اش را در بین هموطنانش از دست داد، اما در غرب به‌هیچ وجه چنین نشد. از نظر کارشناسان غربی که نظاره‌گر اوضاع روسیه بودند، در دوره یلتسین هیچ چیز غم‌انگیزی رخ نداد، به بیان دیگر چیزی رخ داد که هر کشوری در زمان تغییرات بزرگ باید متحمل آن شود. یلتسین در غرب بیش‌تر از روسیه شناخته شد.