وصیت‌نامه پطر، ایران را به تجزیه کشاند

ماهنامه مدیریت ارتباطات در جدیدترین شماره خود- آذرماه89- به بررسی « وصیت نامه»های سیاسی به عنوان ابزاری ارتباطی پرداخته و در ضمن آن از طریق گفت وگو با اساتید و درج یادداشت و تحلیل های مختلف به قلم صاحبنظران، وصیت نامه های سیاسی تعدادی از مشهورترین سیاستمداران جهان از جمله داریوش، پطر، لنین، هیتلر و گاندی را مورد بررسی قرار داده است.

 

در یکی از مطالب این ماهنامه در مورد وصیت نامه پطر با دکتر هوشنگ طالع، پژوهشگر، مورخ و نماینده مجلس در سال‌های قبل ازانقلاب گفت‌وگوی نسبتاً مفصلی شده است. او قبل از انقلاب نماینده مردم رودسر در مجلس شورای ملی بود و به همراه پنج نماینده دیگر در نهم فروردین 1349 تقاضای استیضاح دولت هویدا را به دلیل موافقت با استقلال بحرین به مجلس تسلیم کرد. طالع صاحب کتاب‌های«تاریخ تمدن و فرهنگ ایران کهن» و «تاریخ تجزیه ایران» می‌گوید: وصیت‌نامه پطر، ایران را به دام تجزیه کشاند. وی با تشریح اینکه وصیت‌نامه پطر در حقیقت سیاست گسترش ارضی و تجاوزطلبی روس‌ها را تدوین کرده است می گوید: به گمان من این وصیت‌نامه تا سال 1991 یعنی 281 سال بعد از تدوین، سیاست رسمی امپراطوری شوروی و اتحاد شوروی را تشکیل می‌داده است.

 

وی در پاسخ به این پرسش که به نظر شما مهم‌ترین تأثیرات پیگیری وصیت‌نامه پطر توسط روس‌ها بر ملت و کشور ایران چه چیزهایی بوده است؟ ادامه می دهد:در حقیقت این راهبرد ایران را به دام تجزیه کشید. قفقاز جنوبی و شمالی را از ما گرفت، تمام سرزمین‌های خوارزم و فرارود که امروز شامل ترکمنستان، قزاقستان و بخش‌هایی از قرقیزستان، تاجیکستان و از بکستان می‌شود را از کشور ایران جدا کرد، قضاوت کنسولی را بر ما تحمیل کرد، دریای مازندران را از ما گرفت و در حقیقت ایران را آماده کرد برای افتادن در دام تجزیه‌های دیگر. دولت ایران به‌گونه‌ای تضعیف شد که دیگر شبحی هم از آن باقی نمانده بود تا جایی که روس‌ها و انگلیسی‌ها بعدها جرأت کردند ایران را میان خودشان تقسیم کنند و فقط یک منطقه حائل برای ما بگذارند (قرارداد1907) و در سال 1915 در جریان جنگ جهانی دوم، آن بخش حائل را هم بین خودشان تقسیم کردند. به‌طور کلی اگر روسیه از صحنه جنگ جهانی اول به دلیل شورش‌های داخلیش کنار نرفته بود، ممکن بود بعد از خاتمه جنگ اول جهانی دیگر از ایران اثری باقی نماند.