آیت‌الله موسوی بجنوردی: مصادره‌های اول انقلاب کار خط امامی‌ها نبود/ شریعتمداری از ارسال پزشک توسط امام تشکر کرد

در ابتدای انقلاب شورای عالی قضایی هنوز وجود نداشت. از سوی دیگر باید به این نکته نیز توجه کرد که در ابتدای هر انقلابی یک شوری در میان مردم وجود دارد که این شور در هر انقلابی است و هر انقلابی اینگونه آفات را دارد. مگر اینکه نظارت دقیقی صورت بگیرد که همه چیز تحت کنترل باشد. در غیر این صورت همچون ابتدای همه انقلاب‌ها، اینگونه برخورد‌ها صورت می‌گیرد. از سوی دیگر در انقلاب ایران همه گروه‌ها شرکت داشتند، از چپ گرفته تا راست تا توده، همگی در این انقلاب شرکت داشتند و متاسفانه بسیاری از این کار‌ها را منافقین انجام می‌دادند. بسیاری از انفجار‌ها را انجام می‌دادند و به گردن انقلاب می‌انداختند.

گروه‌های چپ همچون اقلیت نیز اقداماتی انجام می‌دادند. یا اینکه در شمال کشور زمین‌ها را مصادره می‌کردند، البته تا زمانی که ما به شورای عالی قضایی آمدیم و طی بخشنامه‌ای همه این مصادره‌ها را باطل کردیم. زمانی هم که ریشه این مصادرات را درآوردیم، متوجه شدیم به علت تحریکات اقلیت این کار صورت گرفته است. حتی در بسیاری از ادارات ما، منافقین نفوذ کرده بودند و کارهایی انجام می‌دادند. از همین رو، از ابتدای انقلاب چون یک انقلاب به تمام معنا مردمی بود، همه شرکت داشتند و طبیعتاً کارهایی نیز صورت می‌گرفت. باید به این نکته نیز توجه کرد که امام(ره) نیز قادر به معجزه کردن نبودند. هرچند که مرتب نصیحت می‌کردند تا زمانی که به تدریج همه این گروه‌ها شناسایی و کم شدند. بسیاری از این مسائل که ابتدای انقلاب صورت گرفت، به هیچ وجه منتسب به امام(ره) نبود. بلکه این گروه‌ها، دسته دیگری بودند که هدف اصلی آنان کمرنگ کردن انقلاب بود تا پس از مدتی اعلام کنند که انقلاب باید یک انقلاب مارکسیستی باشد.

صحبت اسلامی بودن انقلاب نیز برای این افراد سنگین بود. حتی روز اولی که رادیو را گرفتند، گفتند «اینجا صدای ایران است» که امام عده‌ای را فرستادند تا این افراد را بیرون کنند. بعد‌ها نیز مشخص شد که این کار از طرف کمونیست‌ها صورت گرفته است. در نتیجه یک سری کار‌ها به نام انقلاب انجام می‌شد اما کمی بعد، مشخص می‌شد که مثلا توسط حزب توده این اقدامات صورت گرفته است. کم کم و به مرور ایام، این افراد و گروه‌ها تصفیه شدند. این کارهایی که صورت گرفت خواسته امام(ره) و خط امام نبود بلکه خواسته گروهی بود که خود را به عنوان انقلابی، جا زده بودند و اینگونه کار‌ها را انجام می‌دادند. اما از زمانی‌ که قوه قضاییه تا حد زیادی زیر چتر شورای عالی قضایی قرار گرفت تا اندازه‌ای در کشور، نظم برقرار شد. این کار‌ها کم‌کم تا اندازه‌ای کمرنگ شد که به سمت صفر رفت.

نباید تصور کرد، همه کارهایی که در ابتدای انقلاب صورت گرفت، مورد رضایت امام(ره) و انقلابیون خط امام بود. من ۲۵ سال با امام بودم، ۱۴ سال در نجف، یک سال در پاریس و ۱۰ سال در اینجا با یکدیگر بودیم. امام(ره) بسیار مقید بود. اخیراً گفته شده است که امام اجازه درمان آقای شریعتمداری را ندادند. در حال حاضر ۴ تا ۵ نامه نزد حاج حسن آقا وجود دارد که بر اساس متن آن‌ها، آقای شریعتمداری از ارسال پزشک توسط امام(ره) تشکر کردند و این نامه‌ها را امضا هم کرده‌اند. جای تعجب دارد که برخی افراد مومن و انقلابی، ناموس انقلاب را مورد خدشه قرار می‌دهند. چرا باید اینگونه قضاوت کنند؟

طبق قانون اساسی زمانی که رهبر انتخاب می‌شود، باید صورت اموال خود را به قوه قضاییه ارائه کند. صورت اموال امام(ره) نیز به این شرح بود: هزار متر زمین در خمین که ارث پدری ایشان بود، یک قالی ۱۲ متری و سه دانگ خانه در قم (سه دانگ دیگر آن مهریه همسر حاج آقا مصطفی بود). زمانی هم که امام(ره) فوت کرد، مجدداً این صورت اموال را آوردند. هزار متر زمین را به پسر برادرشان، قالی ۱۲ متری و سه دانگ خانه را نیز به همسرشان بخشیدند. در نتیجه فرزندان امام هیچ ارثی از ایشان نبردند. زمانی که حاج احمد آقا هم فوت کرد با وجود آنکه یگانه پسر امام(ره) بود و می‌توانست هر کاری انجام بدهد اما یک ریال هم برای فرزندان خود ارث نگذاشت. خود حاج حسن آقا نیز این روز‌ها یک زندگی ساده طلبگی دارد. در نتیجه تبلیغات منفی زیادی علیه خاندان امام(ره) صورت می‌گیرد که واقعیت هم ندارد.

عملکرد امام به قدری خداپسندانه و عادلانه بود که جای تعجب دارد اینگونه هجمه‌ها علیه ایشان صورت بگیرد. من تا به حال ندیده‌ام که فردی به این قدرت برسد اما‌‌ همان آدم باشد. امام یک جفت دمپایی داشتند که در نجف به پا می‌کردند و همین دمپایی را در پاریس و تهران نیز همراه خود داشتند. این دمپایی طی این سال‌ها عوض نشد. همسر امام(ره) نیز اعلام کردند که حتی یک بار هم امام(ره) به ایشان دستور نداده بود که آب یا چای بیاورند. امام خود سماوری داشتند که با آن چای درست می‌کردند و یک چمدان هم داشتند که لباس‌های خود را در آن می‌گذاشتند. این همه مایملک امام(ره) بود. از سوی دیگر امام(ره) به غیر از آنکه رهبریت کشور را بر عهده داشتند، مرجع تقلید نیز بودند و وجوهات زیادی برای ایشان می‌آمد. امام تا ریال آخر این وجوهات را وصیت کردند که به حوزه علمیه قم ببرند. آیا کسی می‌داند که تا سه سال، شهریه امام(ره) برای طلبه‌ها داده می‌شد؟ که این پول از‌‌ همان سهم امام(ره) پرداخت می‌شد و هیچ ارثی برای فرزندان امام(ره) نماند؟ تنها احمد آقا از شورای مدیریت اجازه گرفتند تا از این وجه برای ناهار و شام افرادی که به جماران می‌آمدند، هزینه کردند. در راس انقلاب ما اینگونه فردی قرار داشت که تا این حد از پول و قدرت منزه بود. در این روز‌ها هر کسی که فوت می‌کند، برای زن و فرزندان خود ارثی می‌گذارد اما الان ببینید اصلا یک ریال به فرزندان امام رسیده است؟