چرچیل در دوران نخست وزیری بیمار بود

تاریخ ایرانی:سر وینستون چرچیل، سیاستمدار بریتانیایی در دوران نخست‌وزیری خود در زمان جنگ جهانی دوم از سلامت کامل جسمانی و روحی برخوردار نبود.

به گزارش استرالین نیوز، به گفته "چارلز موران" پزشک سابق نخست‌وزیر، چرچیل که سخت کار می‌کرد، تحت فشار و استرس ناشی از شرایط آن سال‌ها بیمار شده بود اما این را نمی‌پذیرفت و همین موضوع همه چیز را بدتر می‌کرد. موران که 25 سال پیش پزشک چرچیل بوده است، می‌گوید: او بخاطر همین عدم سلامتی کامل بدخلق شده بود و هیچ گونه انتقادی را هم نمی‌پذیرفت. وی می‌افزاید: او هرگز به این موضوع توجه نکرد و حتی توصیه‌های پزشکی را نیز جدی نگرفت. شاید چرچیل اگر از سلامتی روحی و جسمی بهتری برخوردار بود می‌توانست در انتخابات عمومی سال 1945 پیروز شود. دست نوشته‌های پزشک نخست‌وزیر بریتانیا که اکنون بعد از گذشت شصت سال منتشر شده است، صحت حرف‌های او را تایید می‌کند.

سر وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل، سیاست‌مدار و نویسنده بریتانیایی، بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ یعنی در طول جنگ جهانی دوم و بار دیگر بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ نخست وزیر بریتانیا بود. او در سال ۱۹۰۰ به عنوان عضو حزب محافظه کار وارد پارلمان شد ولی بعد از مدتی از حزب جدا شد و در سال ۱۹۰۴ به حزب لیبرال پیوست.

در ماه می ۱۹۴۰ نویل چمبرلن از سمت نخست وزیری کناره گرفت و وینستون چرچیل در سن ۶۵ سالگی در جای او به عنوان نخست وزیر و وزیر دفاع قرار گرفت. در زمان جنگ جهانی دوم همزمان با پادشاهی جرج پنجم، رهبری بریتانیا در دست وینستون چرچیل بود. چرچیل در طول جنگ به برقراری روابط قوی با فرانکلین روزولت، رئیس جمهور آمریکا پرداخت.

چرچیل قدرت را در انتخابات بعد از جنگ در سال ۱۹۵۰ از دست داد با این حال رهبر اپوزیسیون باقی ماند. او اروپا و آمریکا را به اتحاد در مقابل کمونیسم تشویق می‌کرد. اصطلاح پرده آهنین نیز اولین بار توسط او به کار برده شد. چرچیل دوباره در سال ۱۹۵۱ به عنوان نخست وزیر انتخاب و در سال ۱۹۵۵ برکنار شد. با این حال تا اواخر عمر به عنوان عضو پارلمان بریتانیا باقی ماند. وی در دنیای سیاست بریتانیا نقش بزرگی به عهده داشت چرا که نقش و دخالت سلطنت را در سیاست بریتانیا به تدریج کاهش داد به گونه‌ای که تأثیرات این عملکرد از دوران ملکه ویکتوریا تا ملکه الیزابت دوم کاملا به چشم می‌خورد.

وینستون چرچیل در صبح یکشنبه، ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۶۵ بعد از ۱۰ روز نگرانی عمومی از وضعیت سلامتی‌اش، در اثر سکته مغزی در سن ۹۰ سالگی در منطقه "هایدپارک گیت" لندن درگذشت. به دستور ملکه الیزابت دوم برای وی مراسم تشییع رسمی در کلیسای سنت پال با حضور ملکه برگزار شد. این اولین مراسم رسمی از سال ۱۹۱۴ در بریتانیا بود که برای فردی خارج از خاندان سلطنتی انجام می‌شد. این مراسم همچنین بزرگ‌ترین مراسم از این دست در بریتانیا بود به طوری که افرادی از بیشتر از صد کشور جهان شامل چون "شارل دوگل"، رئیس جمهور فرانسه و "دوایت آیزنهاور"، رئیس جمهور ایالات متحده حضور یافته بودند.

چرچیل در ۹ آوریل ۱۹۶۳ با درخواست جان اف. کندی، رییس جمهور وقت ایالات متحده و با تصویب کنگره این کشور به عنوان "اولین شهروند افتخاری آمریکا" انتخاب شد. او همچنین جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۳ را به خاطر نوشته‌هایش بدست آورد. مردم بریتانیا در رای گیری نوامبر ۲۰۰۲ بی. ‌بی‌. سی، وینستون چرچیل را به عنوان "بزرگ‌ترین بریتانیایی تمام تاریخ" انتخاب کردند.