جزایر سه‌گانه و دست خالی امارات در مجامع بین‌المللی- هوشنگ طالع

۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ | ۲۳:۰۵ کد : ۲۰۹۵ از دیگر رسانه‌ها
ادعاهای بی‌اساس امارات و برخی کشورهای عربی هم‌پیمان آن کشور درباره جزایر سه‌گانه ایرانی در حالی طرح می‌شود که به نظر می‌رسد بیشتر جنبه سیاسی و تبلیغاتی در آستانه مذاکرات ایران و غرب در بغداد دارد که مواجهه با آن باید از دریچه‌های دیپلماتیک صورت گیرد اما از جهت تاریخی مواجهه با این ادعا‌ها تنها از رهگذر ارائه و بررسی مستندات و اسناد تاریخی بسیاری است که ایران درباره جزایر سه‌گانه در اختیار دارد.

 

پیش از سال ۱۹۱۵ میلادی که انگلیسی‌ها حکومت عربستان سعودی را خلق کردند در کرانه‌های آن سوی خلیج فارس هیچ واحد عربی وجود نداشته است. بعد‌ها همان‌ها کویت را خلق کردند، سپس قطر را و بعد در اثر ضعف شاه و امربری‌اش از امریکا بحرین را از ایران جدا کردند.

 

وقتی که هیچ واحد عربی پیش از ۱۹۱۵ میلادی در کرانه خلیج فارس وجود نداشته چگونه اعراب می‌توانند مدعی مالکیت حتی یک جزیره در خلیج فارس باشند، زیرا تمام جزیره‌های خلیج فارس متعلق به ایران بوده است. حالا بنا به اهمیت آن‌ها ممکن بوده که نیروهای دولتی ایران در آنجا مستقر بوده باشند یا نه. ابوموسی و تنب بزرگ و تنب کوچک هم از این قاعده خارج نیستند. این جزایر ایرانی بوده و هستند. امارات که امروز عمر حکومتش به اندازه نیمی از عمر خود من است چگونه می‌تواند از یک کشوری با یک تاریخ ۱۳ هزار ساله ادعای مالکیت خاک داشته باشد؟! باید بدانیم تمام واحدهای عربی آن سوی خلیج فارس واحدهای عربی – ایرانی هستند. جمعیت ایرانی در آن مناطق به‌‌ همان اندازه جمعیت عرب زبان است. ضمن اینکه بخش وسیعی از جمعیت آن‌ها فقط عرب زبان هستند که بسیاریشان ایرانی‌تبار هستند. اگر همین عربستان سعودی را نگاه کنیم بخشی از مناطق‌اش در گذشته بحرین کرانه‌ای بوده است، یعنی تا زمان میانه‌های دولت صفویه که ترک‌های عثمانی به آنجا دست‌اندازی کردند جزو خاک ایران بوده است. باید اشاره کنم که نخستین قیام ایرانیان علیه اعراب در همین منطقه انجام شده است بنابراین ادعاهایی که مقامات اماراتی مطرح می‌کنند هیچ پایه و اساسی ندارد.

 

شاید برای ایران دوستان این سوال به وجود بیاید که در صورت ارجاع شکایت امارات متحده با دیوان لاهه، آن‌ها چه ادله و مستنداتی درباره ادعای مالکیت جزایر در اختیار دارند؟ در پاسخ به این پرسش باید بگویم این‌ها فقط می‌توانند به دادگاه لاهه بروند و البته جالب است که هیچ ادله و مستندات و مدارکی هم ندارند که به آن مرجع بین‌المللی ارائه بدهند، همان‌طور که دولت انگلستان در زمان ملی شدن صنعت نفت به رهبری دکتر مصدق به دادگاه لاهه مراجعه کرد و هیچ مستندی در دست نداشت.

 

از سوی دیگر باید بدانیم که به هر حال این‌ها نوعی تهدید هستند. درست در لحظه‌ای که قرار است گفت‌وگوهای بغداد انجام شود می‌بینیم که انفجارهایی در بغداد و دیگر شهرهای عراق رخ می‌دهد تا جبهه‌بندی‌ها تغییر کنند. به هر رو ادعای امارات بسیار گستاخانه است و شکل مطرح شدنش گستاخانه‌تر. هر ایرانی هر کجای کشورش بخواهد برود می‌تواند برود چه برسد به رییس دولت که می‌تواند به تمام نقاط ایران سرکشی بکند.

 

به نظر نگارنده این سطور اینکه ما دیدیم فرمانده نیروی دریایی سپاه تهدیدهایی علیه امارات مطرح کرد قدری بزرگ دانستن آن‌ها است در حالی که در اصطلاح عامیانه عرب‌های مدعی مالکیت جزایر در حد و اندازه چنین ادعایی نیستند و اگر مثلا رییس مرزبانی بندر گناوه به اماراتی‌ها پاسخ می‌داد بهتر بود.

 

از سویی باید دانست که اماراتی‌ها می‌توانند این ادعا را تا مدت زیادی کش بدهند و مدت زیاد یعنی تا زمانی که امریکایی‌ها در منطقه هستند و نیرو دارند. شیشه عمر عرب‌ها نیروهای دریایی امریکا در خلیج فارس است. جالب آنکه روز گذشته یکی از مقامات اماراتی خواسته بود از ایران دلجویی کند و گفته بود ما همیشه با ایران همسایه خواهیم ماند. این از آن دست فکرهای باطل است، زیرا این‌ها اساسا بدون امریکا و امپریالیسم وجود خارجی ندارند و موجودیتشان در وابستگی مطلق است.

 

 

منبع: روزنامه اعتماد

کلید واژه ها: جزایر سه گانه هوشنگ طالع


نظر شما :