بازخوانی نطق پزشکپور در مجلس شورای ملی: متأسفم شما بحرین را دکان می‌دانید
واقعیت اینست که از سال‌های ۱۳۴۶ به این سو که دست‌اندازی‌های سیاسی به خاک و جزایر جنوبی در خلیج فارس آغاز شد تاکنون فقط حرف شنیدیم و یک عمل ندیدیم. اما پرسش من اینست: چرا محمدرضا شاه به بخشی از خاک میهنش (بحرین) نرفت و یا اصولا کدام نماینده مجلس شورای ملی در آن هنگام به بحرین سرکشی داشت؟
اگر عرب بودن تمامی مردمان آن دیار را بپذیریم چه دلیلی بر انزوایشان از سوی حکومت مرکزی بود؟ مگر ساکنین عرب را ایرانی نمی‌دانستند؟ چرا در گزارش‌های قرائت شده هیچ رغبتی از دو طرف بر یکپارچگی کشور دیده نمی‌شود؟
شاید پاسخ اینست: نام نهادن استان چهاردهم بر آن دیار هیچگاه علقهٔ میهنی را بر ساکنین بحرین بار نمی‌کرد، تا هنگامی که از هم میهنان بحرینی‌مان سراغی نمی‌گرفتیم. هرچند دست دسیسه انگلیس هم در تدوین گزارش‌ها آشکارست. حضور رئیس‌جمهور در جزیره ابوموسی پاسخی قاطع بود بر تمام قال و مقال‌های این پنجاه سال اخیر که «دو صد گفته چون نیم کردار نیست.»
از هم‌میهنان بحرینی‌مان که گذشت، هم‌میهنان در ابوموسی و تنب‌ها را دریابیم. اقلا اگر مقامات حوصله دردسر مجادلات شیوخ را ندارند پروازی مهیا سازند تا بجای کیش، این بار ما نیز سری به ابوموسی بزنیم. می‌خواهم مستند‌تر بگویم، همکارم «علیرضا دقیقی» چند روز پیش فیلمی از نطق محسن پزشکپور در مجلس شورای ملی را برایم فرستاد. پیگیری کردم و متن صورتجلسه آن روز مجلس را یافتم. خود بخوانید و داوری کنید، ماجرای واگذاری استان چهاردهم «بحرین» و بخش‌هایی از قول وزیر امور خارجه وقت (اردشیر زاهدی) در جلسه روز یکشنبه ۹ فروردین ماه ۱۳۴۹ که خطاب به نمایندگان مجلس ملی گزارشی را قرائت می‌کند:... بر اساس همین ملاحظات بود که شاهنشاه آریامهر طی مصاحبه مطبوعاتی مورخ چهاردهم دی ماه ۱۳۴۷ در دهلی‌نو خط‌مشی منطقی و دنیاپسندی را که ایران بایستی برای حل مشکل بحرین انتخاب می‌کرد با این بیان حکیمانه مشخص فرمودند: «ایران پیوسته به این سیاست خود دلبستگی داشته است که هرگز برای به دست آوردن اراضی و امتیازات ارضی علیرغم تمایل مردم آن سامان به زور متوسل نشود. من می‌خواهم بگویم که اگر مردم بحرین مایل نباشند به کشور ما ملحق شوند ما هرگز به زور متوسل نخواهیم شد زیرا این خلاف اصول سیاست دولت ماست که برای گرفتن این سرزمین به زور متوسل شود.» شاهنشاه اضافه فرمودند: «گرفتن و حفظ کردن سرزمینی که مردم آن با شما ضدیت داشته باشند چه فایده‌ای خواهد داشت. قبل از هر چیز این عمل اشغال محسوب می‌شود. در هر اشغالی شما باید مراقب سلامت و امنیت نیروهای اشغالگر خود باشید و در تمام اوقات سربازان شما باید در خیابان‌ها پاس بدهند و پیوسته در معرض خطر گلوله ـ نارنجک و این قبیل مخاطرات باشند. سیاست و فلسفه ما این است که با اشغال و گرفتن سرزمین‌های دیگر از طریق زور مخالف باشیم...» شاهنشاه آریامهر آنگاه در مورد نحوه تحصیل اراده و کسب امیال واقعی اهالی بحرین چنین فرمودند:...«هر کاری که بتواند اراده مردم بحرین را به نحوی که نزد ما و شما و همه جهان به رسمیت شناخته شود نشان دهد خوب است.»
از این رو انتخاب راه قانونی و منطقی حل مسئله بحرین مورد توجه قرار گرفت و پس از مطالعات لازم دولت تصمیم گرفت که در این مورد به سازمان ملل متحد که تنها مرجع حل اختلاف بین‌المللی است متوسل گردیده و مسئولت کسب تمایل باطنی و آمال واقعی مردم بحرین را به این سازمان جهانی که مورد قبول قاطبه ملل است واگذار نماید و به این ترتیب مشکل بحرین را طبق اصول منشور ملل متحد که اصل حل مسالمت‌آمیز اختلافات بین‌المللی از موازین اساسی آن است فیصله دهند. برای تأمین این هدف مذاکراتی با دولت انگلستان به عمل آمد و سرانجام آن دولت هم این راه حل عاقلانه و منطقی را پذیرفت،...
جملات بالا عینا بخش‌هایی بود از آنچه که در گزارش وزیر خارجه وقت (اردشیر زاهدی) به دلایل لزوم جدایی بحرین از خاک ایران آمده بود. اراده محمدرضا شاه نیز در آن به خوبی دیده می‌شد.
در نهایت نیز این تصمیم شاهانه به دلایلی بس عجیب در روز پنج‌شنبه ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۳۴۹ به تصویب نمایندگان مجلس رسید. یک موافق چنین گفت: خواجه نوری: بنده از مسئله بحرین و موضوع بحرین یک خاطره بسیار تلخی دارم، برای اولین مرتبه به طور حاد چه موقع در ایران بیان شده در روزنامه‌ها منعکس شد در آن موقع موضوع بحرین را عده‌ای به صورت وطن‌پرستی ولیکن در باطن برای اینکه پوست خربزه‌ای زیر پای ملت ایران بگذارند مطرح کردند. حقایق را باید گفت (آفرین) و امروز هم که صحبت از ترک نیروی استعماری بریتانیا در خلیج فارس است (مصطفوی: مطلب همین است) و صحبت از این است که بین برادران مسلمان ساکن خلیج فارس وحدت عقیده و اتحاد به وجود بیاید در این موقع باز با هر اقدام برادرانه و مشفقانه و بشردوستانه عده‌ای به عنوان وطن‌پرستی مخالفت می‌کنند (صحیح است) من این دو موضوع را پهلوی هم می‌گذارم که شما و ملت ایران قضاوت کند که وطن‌پرست کیست و حقیقت بین کیست و سیاست صحیح مملکت ما در کجاست (عباس میرزائی: چقدر فرق است بین حقیقت گفتن و تظاهر به حقیقت کردن) آقای پزشکپور شما صحبت از جدائی بحرین کردید من فکر می‌کنم این اقدام نه تنها موجب جدائی نخواهد شد بلکه ارتباط‌های معنوی ما روز به روز بیشتر خواهد شد، نه تنها با این شیخ‌نشین بلکه با تمام شیخ‌نشین‌های خلیج فارس. هر چند محسن پزشکپور و فریور و... با آن مخالفت ورزیدند.
پزشکپور: ما حاکمیت ملی را بر مصوبات سازمان ملل مرجع می‌شماریم. در قسمت دیگری از گزارش ذکر می‌کند متأسفانه آنجائی است که این آقا برخلاف واقع چنین بررسی‌هائی می‌کند که اکثریت ساکنین بحرین غیرایرانی هستند ولی در قسمت دیگر گزارش می‌گوید تقریباً همه ساکنین بحرین با داشتن سنت فرهنگی ایرانی، البته بعد اظهارنظر خودش را می‌گوید که این مسئله مهم است. این قسمت از گزارش نشان می‌دهد که اکثریت قریب به اتفاق مردم بحرین پیوند خود را با سنت فرهنگ ایرانی حفظ کرده‌اند و کسی که سنت خود را با پیوند فرهنگ ایرانی حفظ بکند یعنی روح و روان ایرانی را دارد و چنین کسانی هرگز چنین تمایلی را ابراز نخواهند کرد که از مادر وطن جدا بشوند و زندگی جداگانه‌ای داشته باشند (دکتر حکیم شوشتری: دکان بحرین نباید بسته شود؟) جنابعالی مسئله بحرین را دکان می‌دانید؟ (دکتر حکیم شوشتری: عرض کردم به یک نوع حرفش نباید تمام شود؟ یک قدری واقع‌بین باشید) عرض کردم فقط متأسفم شما واقع‌بین هستید که بحرین را دکان می‌دانید ما اینطور فکر نمی‌کنیم و سایر همکاران هم فکر نمی‌کنم اینطور فکر کنند (دکتر حکیم شوشتری: دکان هست برای عده‌ای معدود نه برای اکثریت) بنابراین قسمت اعظم گزارش نماینده اوتانت که در شورای امنیت مورد بررسی قرار گرفت و متکا و پایه و اساس این قطعنامه شد به کیفیتی بود که عرض کردم. گذشته از آن دلایل دیگری که قبلا معروض داشتم با توجه به همین گزارش و با توجه به نحوه‌ای که در این گزارش بیان و عنوان شده، هرگز این گزارش نمی‌تواند از نظر هیچ مرجعی که واقعاً به عدل و انصاف بین‌المللی توجه داشته باشد از نظر آثار حقوقی احتمالی آینده سالب حقوق ملت ایران نسبت به قسمتی از خاک وطن و سالب حق مسلم مردم بحرین برای زندگی کردن با مادر بزرگ میهن ایران باشد... ما به هیچ وجه مخالف با این مسئله نبودیم چرا چون ایمان داریم که در هر گوشه‌ای از وطن بزرگ ما در شرایط آزاد و دور از نفوذ استعمار اگر اخذ رأی کنند، اخذ نظر کنند، استخبار کنند، جز این نظر نخواهند داد که با ملت ایران و در زیر درفش شاهنشاهی ایران زندگی خواهند کرد (چند تن از نمایندگان ـ صحیح است) به خصوص در سرزمین و در یک منطقه‌ای که جزء محدوده ما بوده است. به دلالت گزارش دولت می‌فرمائید آقای مهندس ارفع چه می‌کردند؟ عرضم این بود ما به هیچ وجه مخالف این نبودیم، این سمتی بود که این سمت را در مصاحبه دهلی نو شاهنشاه کاملاً با بیان مشخص روشن فرمودند که نظرات مردم بحرین کسب شود ولی نظرات مردم بحرین در چه شرایطی؟
حتی نماینده دیگر فضائلی گفت: نماینده محترم آقای پزشکپور در ضمن بیاناتشان صحبت از استان چهاردهم کردند و این چون در قانون ما نیست نتوانستم به نام یک ایرانی تحمل کنم که کسی فکر کند که ایرانی زنده است و یکی از استان‌های ایران را بتواند جدا کنند، خواستم تذکر بدهم اولا به موجب قانون اختیارات استانداران مصوب ۱۳۳۹ مادۀ ۱۳ ما شماره‌ای برای استان‌ها نداریم، قانون گذشته است که استان‌ها باید به نام‌های تاریخیشان ذکر شود، نه استان اول داریم نه دو و نه استان سوم چه برسد استان چهاردهم داشته باشیم (صحیح است) چه قبلاً چه بعداً استان بحرین از تصویب هیئت وزیران نگذشته است و ما هم مردمان ابلهی نبودیم که در یک جائی که قلمرو ما نیست و اداره نمی‌کنیم و تشکیلات استانی نداریم... (دکتر فریور: آقای فضائلی پس دستور بدهید مطلبی که در صفحه ۱۲ جغرافیای دوم دبیرستان نوشته‌اند پاک کنند)
رئیس ـ بنابراین نسبت به اقدامات دولت مذکور در گزارش تقدیمی در مورد قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد راجع به بحرین با ورقه اخذ رأی می‌شود.
اسامی نمایندگان به ترتیب آتی بوسیله منشی (آقای مهندس صائبی) اعلام و در محل نطق اخذ رأی به عمل آمد.
و در پایان جلسه با ورقه رای‌گیری بعمل آمد و نمایندگان حاضر اینان بودند:
آقایان: سعید وزیری ـ عبدالحسین طباطبائی ـ دکتر امامی خوئی ـ تیمسار حکیمیان ـ فیاض فاضلی ـ پرویزی ـ دکتر کیان ـ ضیاء احمدی ـ دکتر مهذب ـ دکتر صاحب‌قلم ـ مرندی ـ پاینده ـ رضازاده ـ اهری ـ مهندس پرویز ـ بهبودی ـ حی ـ دکتر میرعلاء ـ بهنیا ـ دکتر اعتمادی ـ شاخوئی ـ مؤید امینی ـ دکتر صدر ـ دکتر سعید ـ مهندس زنجانچی ـ دیهیم ـ عجم ـ مهندس جلالی نوری ـ ارسنجانی ـ صدری کیوان ـ دکتر رفعت ـ مانی ـ مهندس معینی ـ زرگر‌زاده ـ سرتیپ‌پور ـ خانلر قراچورلو ـ صائب ـ کمالوند ـ دکتر محققی ـ شیخ‌الاسلامی ـ اصولی ـ دانشمند ـ اخلاقی ـ خسروی ـ دکتر سعدی حکمت ـ کلانتر هرمزی ـ دکتر صفائی ـ دکتر مهندس ناصر بهبودی ـ ماهیار ـ ایلخانی‌پور ـ ریگی ـ دکتر صالحی ـ فولادوند ـ امامی رضوی ـ مهندس بریمانی ـ دکتر بقائی یزدی ـ فضائلی ـ فهیمی ـ دکتر فربود ـ مجد ـ انشاء ـ حق‌شناس ـ خانم جهانبانی ـ مهندس اخوان ـ دکتر ضیائی ـ غلام نیاکان ـ جاماسبی ـ بوشهری ـ بختیاری‌پور ـ پورساطع ـ مبارکی ـ ملک افضلی ـ آموزگار ـ دکتر حکیم ـ شوشتری ـ دکتر نجیمی ـ موقر ـ دکتر عدل طباطبائی ـ جوانشیر ـ مافی ـ ساگینیان ـ دکتر دادفر ـ بدر صالحیان ـ پردلی ـ مریدی ـ توسلی ـ جهانشاهی ـ صادقی ـ رامبد ـ پدرامی ـ فروتن ـ خانم تربیت ـ دکتر اسدی ـ مهندس زرآور ـ دکتر حبیب‌اللهی ـ شاهنده ـ پزشکی ـ دکتر الموتی ـ محمد ولی قراچورلو ـ مهندس ارفع ـ خانم ابتهاج سمیعی ـ مهندس قادرپناه ـ مهندس معینی‌زند ـ روستا ـ اولیاء ـ شهرستانی ـ شکیبا ـ دکتر ملکی ـ مهندس کیا ـ دکتر عدل ـ مهندس سهم‌الدینی ـ خواجه نوری ـ دکتر عظیمی ـ صادق سمیعی ـ مهندس کیا کجوری ـ دکتر خیراندیش ـ فخر طباطبائی ـ اسدالله سلیمانی ـ مروتی ـ دکتر زعفرانلو ـ عامری ـ امیراحمدی ـ قاضی‌زاده ـ مهندس صائبی ـ دکتر یزدان‌پناه ـ دکتر متین ـ دکتر رشتی ـ رضوی ـ دکتر وحیدنیا ـ یوسفی ـ خانم سعیدی ـ امام مردوخ ـ موسی صالحی ـ دکتر درودی ـ کریم‌بخش سعیدی ـ پوربابائی ـ مهرزاد ـ مهندس عطائی ـ خانم زاهدی ـ ریاضی ـ دکتر ستوده ـ دکتر غنی ـ مهندس پروشانی ـ ابوذر ـ کورس ـ محمد اسدی ـ مهندس اردلان ـ مهندس اربابی ـ دکتر مهدوی ـ مدرسی ـ مرتضوی ـ روحانی ـ تیمسار همایونی ـ دکتر معظمی ـ نادر ادیب سمیعی ـ مهاجرانی ـ دکتر پرتو اعظم ـ مهندس فروهر ـ دکتر گاگیک ـ موسوی ماکوئی ـ فرهادپور ـ تیمسار وحدانیان ـ شیخ بهائی ـ دکتر برومند ـ دکتر قهرمان ـ پروفسور مخبر فرهمند ـ مهندس یارمحمدی ـ دکتر رهنوردی ـ مهندس ریاحی ـ حیدر صائبی ـ دکتر بیت منصور ـ دکتر شریعت ـ دکتر رفیعی ـ عباس میرزائی ـ کاسمی ـ مصطفوی نائینی ـ مجید موسوی ـ محسنی مهر ـ مهندس اسدی سمیع ـ تیمسار نکوزاد ـ مهندس برومند ـ جوادی ـ دکتر رضوانی ـ مهندس فیروزعدل ـ دکتر بهبهانی ـ ملک‌زاده آملی ـ دکتر فریور ـ دکتر عاملی تهرانی
* وکیل پایه یک دادگستری
منبع: خبرآنلاین
نظر شما :