فقط ۳ هزار زندانی سیاسی داریم
گفت‌وگوی فرح پهلوی با تلویزیون کانادا در اسفند ۱۳۵۵
***
تلویزیون کانادا: علیاحضرتا، سخت‌ترین منتقدان ایران، دولت ایران را به سختگیری‌های شدید متهم کرده‌اند. عقیده علیاحضرت درباره این منتقدان چیست؟
فرح پهلوی: باید بگویم که اگر به این انتقاد‌ها و حملاتی که در گذشته به ما شده پاسخ نداده‌ایم مقصریم و البته علت این بوده است که این حملات در خارج از ایران صورت می‌گرفت، ما به خود می‌گفتیم که در داخل کشورمان در اندیشه و تلاش در جهت پیشرفت و تعالی کشورمان هستیم، و کاری نداریم که مطبوعات خارجی مطالبی علیه کشورمان درج می‌کنند. شاید آنان دلائل زیادی برای انتقاد از ایران داشته باشند، ولی متاسفانه این مشکل از هیچ شروع و مانند گلوله برفی بزرگ شد و به صورت یک کوه درآمد. از روزنامه‌ای به یک روزنامه و از کشوری به کشور دیگر سرایت یافت، گناه بوجود آمدن این مشکل به گردن ماست، چون از ابتدا به مندرجات این روزنامه‌ها علیه ایران و انتقادهای برخی سازمان‌ها وقعی نگذاشته‌ایم.
عقیده من این است که ما هم می‌بایست از همان آغاز از خود دفاع می‌کردیم و به انتقادهای نابجا پاسخ می‌گفتیم و حقایق را ابراز می‌داشتیم. این حملات علیه ایران مایه تاسف است، زیرا ایران در وضع و موقع بسیار خوبی است و پس از سال‌ها عقب‌ماندگی در راه پیشرفت و توسعه گام بر می‌دارد، لذا چرا اجازه بدهیم دشمنان ایران علیه ما دست به تحریک بزنند؟ آنها واقعا نقطه ضعفی در ایران نمی‌بینند و مثلا نمی‌توانند ادعا کنند که بچه‌ها در این مملکت پای برهنه راه می‌روند و گرسنه هستند، تنها بهانه‌ای که اکنون پیش کشیده‌اند همین سرسختی دولت ایران با مخالفان کشور است.
همانطور که می‌دانید ایران کشوری است غنی و سرشار از منابع طبیعی و بعلاوه از لحاظ جغرافیایی و سوق‌الجیشی از موقعیت ویژه‌ای برخوردار است و به همین لحاظ نه تنها در عصر حاضر بلکه در گذشته نیز به خاطر دارا بودن این خصوصیات همواره مورد طمع بسیاری از کشورهای خارجی بوده است، لذا در طول تاریخ ایران همواره این خوان گسترده مورد دست‌یازی بوده است، ولی بدیهی است که نعمت‌های ایران برای خود ایرانیان گرامی‌تر است و مصمم هستیم از آن حراست کنیم و نمی‌خواهیم کسی در امور داخلی ما دخالت کند و مانع پیشرفت و عمران کشورمان بشود. این رویه ما برای همه کس خوشایند نیست، هر کشوری به دلایل مختلف مورد خصومت قرار می‌گیرد. کشورهایی هستند که نظام حکومتی و فلسفه آنها با آنچه ما داریم تفاوت دارد، مناسبات موجود بین ایران و این کشور‌ها بسیار خوب است، ولی آنها هرگز از تلاش برای سرنگون کردن رژیم ما و جانشین ساختن آن توسط رژیمی که به آنها نزدیک‌تر است باز نایستاده‌اند. از سوی دیگر موضوع نفت نیز موجبات ناراحتی برخی از کشور‌ها را فراهم کرده و آنها را بر آن داشته که ایران را از آن سو نیز مورد حمله قرار دهند، لذا تنها یک یا دو گروه نیستند که به ایران حمله می‌کنند بلکه چندین گروه مختلف این روش را دارند. یک ضرب‌المثل ایرانی می‌گوید «ماهی را از آب گل‌آلود می‌گیرند»، بنابراین اگر وضع ایران آشفته باشد قدرت‌های خارجی می‌توانند غنائم بیشتری به چنگ بیاورند. و به همین سبب برای آشفته کردن اوضاع کوشش می‌شود. همانطور که خود شما می‌دانید این سازمان‌ها از بسیاری جوانب حمایت می‌شوند تا علیه ایران مطالبی انتشار دهند.
علت دیگری که من فکر می‌کنم موجب حسادت شده باشد این است که ایران تا چندی پیش کشوری گمنام بود و بسیاری از مردم جهان از موقعیت جغرافیایی آن، ثروت‌های طبیعی آن و هویت رهبر آن بی‌اطلاع بودند. ولی در سال‌های اخیر ناگهان ایرانی اهمیت پیدا کرده است و رهبر آن مطالب ارزنده‌ای دارد که برای جهانیان بیان کند و جهان نیز مجبور است به بیانات ایشان گوش فرا دارد. این وضع برای خیلی‌ها خوشایند و مطلوب نیست.
با عرض معذرت از قطع فرمایشات علیاحضرت، آیا درست استنباط می‌کنم که شما در واقع برای بقا و ادامه موجودیت ایران تلاش می‌کنید؟
بله، علت این امر اینست که سال‌هاست از دست کشورهای خارجی که سعی داشته‌اند سیاستمداران ما را زیر نفوذ قرار دهند و به نفع خود بهره‌برداری کنند زیان دیده‌ایم. اینک ما از سیاست مستقل ملی خودمان برخورداریم، ما سیاست ملی و بین‌المللی داریم که روشن و مشخص است و کسی دستوری از خارج نمی‌گیرد. این شرایط، برخی از خارجیان را خشنود نمی‌سازد و آنها سعی دارند به نحوی در کشور ما رخنه کنند. من نمی‌توانم بگویم در کشور ما کسی به زندان نمی‌افتد...
تعداد آنها چند نفر است؟ آیا راست است که تعدادشان به ۱۰۰ هزار نفر می‌رسد؟
آنچه که همسرم گفته‌اند تکرار می‌کنم و آن این است که تعداد این قبیل زندانیان فقط سه هزار نفر است و به جرم اقدامات ضدامنیتی و تروریستی زندانی شده‌اند. منتقدان توجه نمی‌کنند که این زندانیان در انفجار و کشتار فعالیت‌های تروریستی شرکت داشته‌اند، چرا آنهایی را که دست به قتل می‌زنند و باید زندانی شوند به دلایل سیاسی آزاد بگذاریم، البته در تعداد آنان سخت مبالغه شده است.
گفته‌اند که تعداد آنها به ۱۰۰ هزار نفر می‌رسد.
برخی به نظام دولتی ما معتقد نیستند، آنان مارکسیست هستند و یا عقاید سیاسی دیگری دارند ولی پا را فرا‌تر می‌گذارند و علیه امنیت کشور وارد عمل می‌شوند و شایعه می‌سازند. مثلا در برخی روزنامه‌ها اسامی عده‌ای از زندانیان انتشار یافته و گفته شده که این عده مورد شکنجه قرار گرفته و یا به قتل رسیده‌اند و یا اینکه در اثر شکنجه فلج شده‌اند و خدا می‌داند چه دروغ‌های دیگر که نبافته باشند در حالی که آنان زنده و سالم هستند و در زنان بسر می‌برند. آنچه که ما باید در بدو امر انجام می‌دادیم تهیه و انتشار عکس آنها بود.
آیا علیاحضرت اعتقاد ندارند که اگر اتفاقات ناخوشایندی در زندان‌ها روی نمی‌دهد تنها با دعوت روزنامه‌نگاران به زندان می‌توان انتقاد‌ها را خنثی کرد؟
بله این همان چیزی است که باید از ابتدای امر انجام می‌دادیم.
آیا علیاحضرت فکر می‌کنند که به این نحو عمل خواهد شد؟ چون همین الان فرمودند که مدت‌ها پیش باید در این باره اقدام می‌شد.
بله ولی بعضی اوقات اعتقادهای من با نظریات دولت تفاوت پیدا می‌کند. آنچه که مایه تاسف است این است که موقعی که باینگونه اظهارات پاسخ ندهیم کسانی هم که ایران را دوست می‌دارند و اطلاعاتی درباره آن دارند گمان می‌کنند که واقعا این اظهارات پایه و اساس دارد مثلا شما همانطور که خودتان گفتید فکر می‌کنید در ایران با آزادی نمی‌توان با تلفن صحبت کرد و همه تحت نظر هستند در حالیکه این‌ها واقعا بی‌اساس است.
آیا فکر می‌کنید که اجازه دهید مردم از زندان‌ها بازدید کنند تا به آنها ثابت شود که چیز غیرعادی وجود ندارد؟
مشکل این است که روزنامه‌نگارانی که به اینجا آمده و از زندان‌ها دیدن و با زندانیان نیز صحبت کرده‌اند اگر مقالات مثبتی نوشته‌اند در برخی از روزنامه‌ها منعکس نشده است. این مطالب قطعه قطعه شده و یا اینکه هیچ قسمت از آن منتشر نشده است. این مشکلی است که در دنیا وجود دارد و باید اذعان کنم که برای کشوری مثل ایران که سال‌ها عقب مانده بود و دولت‌های خارجی در آن نفوذ داشته‌اند وجود نظم و انضباط ضروری است.
من تصور نمی‌کنم که کشور شما آمادگی پذیرفتن دمکراسی را به گونه‌ای که در کانادا و بریتانیا وجود دارد داشته باشد.
معنا و مفهوم دمکراسی در کشورهای مختلف متفاوت است. کشورهای کمونیستی نیز روش خود را دمکراسی می‌دانند، شما نیز کشور خود را دمکراسی بشمار می‌آورید. از این رو باید بینیم چه نوع نظام حکومتی برای چگونه ملتی مناسب است. ما برنامه‌ای آغاز کرده‌ایم که بوسیله آن به مردم آموزش سیاسی بدهیم تا بتوانند بیش از پیش در فعالیت‌های ملی مشارکت کنند. ما باید مراقب باشیم و برای تحقق برنامه‌های عمرانی و ادامه پیشرفت در کشورمان نظم و انضباط داشته باشیم و هنگامی که از آزادی صحبت می‌کنیم باید مطمئن باشیم که همگان مفهوم آزادی را درک کنند. اگر کسی آزادی دیگران را زیر پا بگذارد آزادی خودش نیز به خطر می‌افتد. از سوی دیگر آنچه که ما امروزه به آن نیاز واقعی داریم پیشرفت مادی است. منظورم بهداشت مردم است، آموزش و پرورش است، تامین مسکن و کار و خوراک است. این‌ها از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردارند ولی البته آزادی اندیشه پر ارزش‌ترین موهبت برای عالم بشریت است.
شنیده‌ام که علیاحضرت قبلا فرموده‌اند پلیس باید شدت عمل کمتری نشان دهد و با مردم مهربان‌تر رفتار کند.
بلکه یکباره نمی‌توان میلیون‌ها نفر را در این باره آموزش داد ولی می‌توان از طریق آموزش دادن چند هزار پلیس مردم را نیز آموزش داد.
علیاحضرتا درباره نقش خودتان به عنوان شهبانوی ایران چه نظری دارید؟
فکر می‌کنم مسئولیت من به عنوان شهبانو نسبت به ملت ایران است که در توسعه و پیشرفت کشور تلاش و مشارکت کنم و بکوشم به همسرم مخصوصا در زمینه‌هایی که معظم‌له وقت کافی ندارند کمک کنم و همچنین فکر می‌کنم که به عنوان یک انسان باید نیرو و وقت و وجودم را بی‌دریغ وقف پیشبرد هدف‌های کشورم سازم.
نظر شما :