انتقاد‌ها به مراسم نمادین ورود امام/ افروغ: این مراسم وهن شخصیت امام بود
در اولین واکنش‌ها به چنین ابتکاری از سوی مسوولان بزرگداشت مراسم ۱۲ بهمن، سیدصادق طباطبایی از همراهان امام خمینی در پرواز انقلاب، در صفحه اینترنتی شخصی خود نوشت: «دلم گرفت از این کم ذوقی در مراسم نمادین ورود امام به میهن؛ از دیدن این تصاویر دلم گرفت، از این همه بی‌ذوقی و کج‌سلیقگی؛ آیا نمی‌شد از یکی از هنرمندان با ذوق این فن کمک و مشورت خواست و طرحی متناسب با شکوه آن روز ارائه داد؟»
سایت مشرق هم روز پنجشنبه (۱۳ بهمن) با انتقاد از «بی‌سلیقگی» در مراسم بزرگداشت ۱۲ بهمن نوشت: «همه چیز از یک بی‌سلیقگی بزرگ شروع شد. یک بی‌سلیقگی بزرگ که جشن بزرگ انقلاب ایران را به اخبار طنز سایت‌های خارجی بدل کرد. روز گذشته در سی و سومین سالگرد ورود رهبر کبیر انقلاب به کشور مراسم استقبال نمادینی ترتیب داده شد که ساعاتی پس از انتشار تصاویر آن به خبر اول بسیاری از سایت‌های جهان تبدیل شد و متاسفانه در بخش اخبار طنز بسیاری از سایت‌های معاند جای گرفت. داستان از یک بی‌سلیقگی بزرگ شروع شد.»
به نوشته مشرق، «اکنون با گذشت یک روز از مراسم استقبالی که جشن بزرگ تاریخ انقلاب را دستاویز هجو و طعنه رسانه‌های اپوزیسیون خارج‌نشین قرار داد، انتظار می‌رود که مقامات مسئول واکنش نشان داده و از برگزاری مراسمات مشابهی که موجب وهن ساحت حضرت مقدس حضرت امام (ره) است، جلوگیری کنند. چرا که مردم شریف و انقلابی ایران از هر اقدامی که خدای ناکرده جسارتی به ساحت حضرت امام حتی تلقی هم بشود، ناراحت و نگران خواهند شد و این مساله از مسائلی است که نظر به حساسیت مردم نسبت به آن لازم است که با دقت و احتیاط فراوان با آن برخورد می‌شد. چنین بی‌دقتی‌هایی اگر از سوی مقامات و نهادهای انقلابی حتی به صورت سهوی هم انجام شود، تبعاتی جبران‌ناپذیر در پی خواهد داشت. این در حالی است که ۱۲ بهمن هر سال بهار انقلاب اسلامی ایران است که در طول این سال‌ها با جشن‌های ملی در سراسر کشور گرامی داشته می‌شدند. البته درست است که ما عموما در کشورمان جشن‌های ملی و مذهبی را به خوبی برگزار نمی‌کنیم و هر ساله برنامه‌هایمان برای دهه فجر یا ایام نوروز به نورافشانی شبانه و نصب پرچم و چراغانی کردن خیابان‌ها خاتمه می‌یابد، اما در برگزاری همین مراسم‌های نمادین در فراز‌های مهم تاریخ کشورمان هم در نهایت بی‌سلیقگی و بی‌نظمی ظاهر می‌شویم.»
این سایت اصولگرا می‌افزاید: «حقیقتاً آیا امام با روحیه‌ای که حتی اجازه نمی‌داد پس از کلاس درسش، شاگردانش در کوچه پی‌اش بیایند و طرح مساله کنند تا شائبه مرید و مراد بازی پیش نیاید، امامی که در یک خانه محقر به شیوه اکثر مراجع تقلید زندگی می‌کرد و زمان درگذشتش همچون علی(ع)، مالی برای خود کنار نگذاشته بود و یک درصد اجازه تشریفات نمی‌داد، ۱۲ بهمن ۱۳۹۰ روحش از بابت چنین حرکتی خوشحال شد؟ اصولاً چنین مراسم‌هایی که ظاهرا در چندین فرودگاه در سراسر کشور برگزار شده، چه کمکی به شکوه سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی می‌کند؟ آیا اداره بهتر و کارآمد‌تر مملکت و رساندن ایران به جایگاه حقیقی‌اش به جای چنین برنامه‌هایی، روح امام را شاد نمی‌سازد و در برقراری نظام موثر‌تر از چنین رفتارهایی نیست؟»
در ادامه این مطلب آمده است: «حال اگر بنا بر برگزاری چنین مراسمی به عنوان افتتاحیه دهه فجر سی و سومین سالگرد نظام بود، چرا همچون مراجع که پس از فوتشان، قاب عکسی از ایشان قرار داده می‌شود، مراسم با قرار دادن قاب عکسی از امام برگزار نشد و چرا ماکت ایستاده و نشسته مقوایی امام (ره) به نمایش درآمد و زمینه لازم را فراهم کرد تا رسانه‌های بیگانه از دیروز سوژه به تمسخر گرفتن پیر جماران را به دست آورند؟ آیا جز این است که عده‌ای امام را دوست دارند، به شرط اینکه مقوایی‌اش باشد و بتوان از میان سخنرانی‌هایش، بالا و پایین را به هم پیوند داد و خیلی کار‌ها را کرد؟! ساختن یک امام مقوایی و قرار دادن در اتاق مدرسه رفاه که امام روزی در آن بوده، در سطح خلاقیت کودکان دبستانی مدرسه رفاه پذیرفته است و ظاهرا سال‌ها به این شکل عمل می‌شده، اما تبدیل چنین مراسمی به مراسم ملی با حضور وزیر و نشان دادن آن از رسانه ملی پایین آوردن شان امام نبود؟ دریغا از کج‌سلیقگی‌ها و بی‌تدبیری‌ها و شاید...»
مشرق می‌افزاید: «اگر تاکنون این بی‌نظمی در مراسمی چون اهدای جام قهرمان لیگ ما را آزار می‌داد که جام را به دست هواداران می‌دادیم تا کاپیتان تیم، یا برای پرده‌برداری از خودروهای پاک در حضور رئیس‌جمهور پرده روی خودرو‌ها را به بادکنک می‌بندیم تا به هوا برود این بار اما بی‌نظمی در یک مراسم کوچک که بخشی از مردم کشور را مخاطب قرار می‌داد روی نداده است. واقعا هنوز هم همه چیز به شوخی می‌ماند. نگاهی به تصاویر بیندازید. شوخی بی‌موردی با مهم‌ترین اتفاق و فراز تاریخ معاصر کشورمان که حاصل جانفشانی توده‌های مردم کشورمان در بهمن ۵۷ بود. یعنی امکان دارد که چنین سهل‌انگاری‌هایی آخرین آنان باشد و رسانه‌ها مجبور نباشند که مجددا چنین سهل‌انگاری‌هایی را گوشزد کنند؟»
در سایت تابناک هم همین مطلب -البته بطور اجمالی- منتشر شده، ولی این عبارت در آن اضافه شده است: «جالب اینکه اکنون حتی گروه‌های خودجوشی که قاعدتا باید به چنین توهین‌هایی حساس باشند، صدایی هم بر نمی‌خیزد و خود را به خواب زده‌اند.»
موج انتقاد‌ها از مراسم بزرگداشت ورود امام به صدا و سیما هم رسید، چنانکه شب گذشته، برنامه «صرفا جهت اطلاع» در بخش خبری ساعت ۲۰:۳۰ شبکه دو سیما در حالی که عکس‌هایی از ماکت‌های مختلف امام خمینی را پخش می‌کرد، مجری گفت: «یکی جلوی هجوم نبوغ برخی‌ها رو بگیره وگرنه مشکل جدی میشه‌ها... این عکس‌ها کاملا بدون شرحه، چی میشه گفت آخه در شرح این عکس‌ها و تصاویر.»
در ادامه واکنش‌ها به برگزاری مراسم نمادین ورود امام به ایران، عماد افروغ، استاد دانشگاه و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم در گفت‌وگو با «تاریخ ایرانی»، چنین اقداماتی را موجب وهن شخصیت امام دانست و آن را بسیار زننده خواند.
وی افزود: «اینکه بیایند تصویر امام را به قصد تداعی شخص ایشان به شکل چنین ماکتی مورد استفاده قرار دهند و به این سبک که از لحاظ هنری نیز بسیار ضعیف است به تصویرسازی بپردازند، کاری دور از انتظار و کم ارزش است.»
افروغ درباره برگزاری چنین برنامه‌هایی به «تاریخ ایرانی» گفت: «برای برگزاری چنین مراسمی، حداقل انتظاری که از مسئولین امر می‌رود آن است که از هنرمندان استفاده کنند و به گونه‌ای به بازسازی وقایع بپردازند که مورد سوءاستفاده قرار نگیرد.»
رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم، در ادامه با تاکید بر ناخوشایند بودن پخش این تصاویر از تلویزیون گفت: «برگزاری چنین مراسمی که در آن عکسی از امام را به این نحو مورد استفاده قرار دهند، نوعی وهن شخصیت امام محسوب می‌شود و بسیار زننده است.»
او در ادامه با اشاره به نحوه اجرای مراسم گفت: «اجرای چنین مراسمی درباره آن رویداد تاریخی بزرگ توهین‌آمیز بوده است، البته شاید مسئولین نیت خیری داشته باشند اما به هرحال نتوانستند این عمل را به نحو احسن انجام دهند و به صورت نمادین نمایش دهند.»
افروغ با بیان اینکه باید جلوی چنین اعمالی را گرفت، افزود: «این اتفاق افتاده و تاثیرات منفی خود را نیز گذاشته است، از این پس باید مانع تکرار اینگونه حوادث شویم و یا حداقل باید از لحاظ هنری بیشتر به آن پرداخته شود. اگر قرار بر تکرار آن وجود دارد و یا تمایلی بر حفظ آن هست، باید با آن برخورد شود.»
نظر شما :